Yenişehir ANDA Suriye’deydi

Yenişehir Yörem:  ANDA Kardeşe Vefa Derneği Yenişehir Temsilciliği olarak yeni bir oluşum olduğunuzu biliyoruz. Ama yeni olmanıza rağmen çok faal bir dernek olduğunuzu da biliyoruz. Bizlere geçen hafta yaptığınız Suriye ziyaretinizle ilgili bilgi verir misiniz?

Mehmet Sav: Elbette. Geçtiğimiz hafta ANDA Kardeşe Vefa Derneği Yenişehir Temsilciliği olarak Suriye’de yardım programı için çeşitli incelemelerde bulunduk. Savaşın adaletsizce kalleşçe devam ettiği bugünlerde askerlerimizin Fırat Kalkanı operasyonlarıyla İŞİD terör örgütünden temizlediği Çobanbey kenti, mağduriyetini savaşın en savunmasız masumlarına çocuklara ve kadınlara yaşatmakla devam ediyor. Bölgeye ilk girdiğimizde sokaklarda devam eden güvenlik önlemleriyle birlikte, Türkün Türk’e duyduğu özlem o acı gözlerden okunabiliyor. Vefa duygusu da burada dağlıyor yüreğimizi.



Yörem: Sizlere ilgi nasıldı?

Mehmet Sav: Bizleri çok seviyorlar. Yalınayak koşan çocuklar biz arabamızla durunca etrafımızı sarıyor. Kentin elektriksiz pencerelerinden soydaşlarımız bizlere bakıyor.  Kapı önlerinde oturan yaşlı teyzelerle çocuk cıvıltısı eşliğinde ülkemizin durumunu ülkemizde yaşamı konuşuyoruz. Savaş dönemi yaşanan en acı gerçekleri dinliyoruz insanlardan.  Batıda bizler sıradan yaşantımız içinde boğulurken hangimiz memleketimizin öz evlatlarının orada mücadele verdiğinden haberdardı ki? Yokluk içinde haftalarca evlatlarını lavaş ekmekle besleyen çaresiz annelerimi, savaşta büyümüş meyvelerin tadını bilmeyen muz görmemiş çocukları mı?



Savaştan sonra bölgenin yavaş yavaş normale dönmesi ile bir çok eksiği kaydediyoruz hafızalarımıza..  Mağduriyetini yaşayan yetim çocuklara ailelerini geri getiremeyiz ama ufak bir tebessüm etmelerini sağlarız diye planlar yapıyoruz.

Yaşadıkları acılardan asla ödün vermeyen Türkmenler bizlere onuru hatırlatıyor ne kadar onur sahibi bir milletken en hassas duygularımızın yok olmasını bizler çoktan fark edememiş çoktan teslim olmuşuz.

 Kaybettiğimiz vefa Türkmen kentinde can çekişiyor

Bir evden dışarı çıktığımız sırada bir asker dikkatleri üzerine topluyor. Hemen yanına gidiyoruz kendisi ile tanışıyoruz. Bir kolunu savaşta kaybetmiş diğer koluna tüfeğini asmış öylece gözlerimize bakıyor. hikâyesini dinlerken kanımız dondu. Burada paylaşmak istemiyorum aynı duyguları atalarımız yine Türkmenlerle beraber Çanakkale’de yaşamadı mı?  Nasıl unutabildik tek kolu ile süngü tutan ecdadımızı? En değerli hazinemiz biz farkında olmadan ne oldu? Toplumumuzun yaşayış şekline bakarsak kaçımız da vefa kaldı? “Komşusu açken tok yatan bizden değildir” diyen ümmete ne oldu da herkesin yaşama şekli değişti, kendimizi unuttuk?

Yenişehir Yörem: Bölgenin güvenliğini kimler sağlıyor?

Bölgenin güvenliğini sağlayan askerlerimiz ile ortak çalışan bir tümene gidiyoruz. Muntasır Billâh Tümen Komutanı Firas Paşa karşılıyor bizleri. Bölge hakkında bilgiler alıp verdikleri mücadeleyi dinliyoruz.  Kendisini sosyal medya ağlarından tanıyabilir takip edebilirsiniz.



Yenişehir Yörem: Çok güzel çalışmalara imza atmışsınız? Sırada ne var?

Mehmet Sav: ANDA olarak çocuklar için çalışma yapacağımızı bir süre olsa da yaşadıkları acılara rağmen ufak bir tebessüm etmelerini istediğimizi iletiyor selam ile ayrılıyoruz yanından.

Bölgede yaşayan çocuklarımız için lojistik malzeme ve oyuncak faaliyetlerine daha Yenişehir e dönmeden başlamış bulunduk sizlerde destek olmak isterseniz bizlerle iletişime geçebilir derneğimizi ziyaret edebilirsiniz. Teşekkür ederim selam ve muhabbetle.

Yenişehir Yörem: Bizler de size teşekkür ediyoruz. Bizleri bilgilendirdiğiniz için.