Hem bu fani dünyada, hem de ebedi olan ahiret hayatında avami tabirle öbür (öteki) dünyada insanlar âleminin, Peygamberler silsilesinin, tüm melekler âleminin, hayvanlar aleminin ve de bitkiler aleminin bir de kendi vücut organlarımızın gözleri önünde yüzleşmeye cesaret edebiliyor muyuz? Bizi savunan avukatlar yok, bizden tarafa olan savcılar, hâkimler, emniyet mensupları, komutanlar, sözü geçen siyasi otoriteler yok, herkes kendi başının telaşında, küçük yahut büyük bütün iyiliklerimiz ve kötülüklerimiz karşımızda, yüzleşmeye var mısınız? Söylediğimiz yalanlar, ettiğimiz sahte yeminler, yediğimiz ve yedirdiğimiz rüşvetler, midemize doldurduğumuz haramlar, attığımız veya uğradığımız iftiralar, tecavüz ettiğimiz milletin malı, zimmetimize geçirdiğimiz paralar, evler, yerler, makam ve mevkiimizden dolayı takdim edilen hediyeler, kaldırılan kadehler, birbirini anlatan eşlerin görüntüleri, din satanlar, Kuran’la, Allah’la aldatanlar, yani zerre kadar iyilikler ve zerre kadar kötülükler, canlı ve cansız varlık âleminin seyrine sunulduğunda ne yaparız acaba? Bizim görüşten, bizim cemaatten, bizim partiden diye tavassud ve torpille işe koyduklarımız, malım diye sahip çıktığımız ve ateşten levha olup üzerine secde etmemiz istendiği madde tutkunluğumuz karşısında ne yaparız Allah’ım. Secde yok, rükû yok, ezana kulaklar tıkalı, hakikatlere gözler kör. Yüzleşme vakti gelmiş. Dünyada birilerinden utanırken, orada yaratan Allah dâhil, tüm insanlık, melekler, ruhlar mevcut. Cehennemin homurtuları kulakları tırmalıyor. Ayıplar, hatalar, vicdansızlıklar adeta bizi işaret ediyor. Milyonların hakkına tecavüz edenler, yetimlerin, yoksulların haklarını yiyenler sanki çırpınıyor. İnsanlar, “İşte Muhammed’in kabri, işte şefaat Peygamberi” diye onu konuşuyor.
Böyle dehşetli günde hazır mıyız yüzleşmeye? Leşten daha beter olarak, etrafa pis kokular saçarak kabirden kalkmanın ne demek olduğunu hissedebiliyor muyuz? Hanımların gönlünü almak için terk ettiğimiz anaların, babaların yüzlerine bakıp nasıl helallik isteyeceğiz ki? İşte Yüce Rabbimizin isimlerinden birisi olan ‘Es-Settar’ül Uyup’. Ayıpları örten Allah’ımız o gün ayıplarımızı örtmezse vay halimize. Ölmeden önce ölüme hazır olalım. Yüzleşme günü, hesap zamanı perişan olmayalım. “Ey Fatıma sana Peygamber kızı olman yetmez” buyuran Allah Resulü hedefi göstermiştir.
Şu tarikattan, bu cemaatten, o partiden olmak asla hiç birimizi kurtarmayacaktır. Tekrar ediyorum “Yüzleşme gününe hazır mıyız?” diye soruyorum. O gün ne yüzler vardır ki kıp kızıl olacak. Ne yüzler vardır ki kömür gibi simsiyah olacak. Ne yüzler vardır ki ayın on dördü gibi parlayacak. Tabii manikür, pedikür, oje, ruj, makyaj ve silikonlu yüzler o gün güzellik iddiasında bulunamayacaktır. En güzel sermaye iyi ahlak, iman, inanç ve ameli Salih olacaktır. Yüzleşme zamanı böyle bir şey. Eşimi aldattım, yeminle onu kandırdım. Allah rızası dedim. Para topladım, çoğunu kendim yedim. Beni anlıyorsunuzdur İnşallah. Rabbimiz yazılanların ve söylenenlerin tesirini halk etsin. Âmin.