Sevgili okuyucularım.
‘’Odalar, modalar ve bu millet böyle bocalar’’ diyen merhum Osman Yüksel Serdengeçti’yi rahmetle anıyorum. Mekânı cennet olsun. Bir toplumda iktisadi iflas, ahlaki iflas, ailevi iflas başlamışsa o toplum fertlerinde tartışmalar başlar. Kim haklı, kim haksız, kim başarısız, kim güdük kalıyor, kim kendisini medeni ve sosyal bir fert sanıyor. Kendi benliğinden, kendi değerlerinden uzaklaşmış, kişilik ve şahsiyet kaybına uğramış tipler günümüzün sosyal köleleri olduklarını inkâr etseler de netice değişmez. Özellikle gençliğimizi ipotek altına alan enaniyet duygusu her gün çoğalmaktadır. Büyüklerimiz iyi bilir, eskiden terziler vardı. Bunların arasında ‘gizli yama’ yapan maharetli ustaların müşterisi çok olurdu. ‘’Temiz olsun, yamalı olsun’’ nasihatini öğretmenlerimiz sık sık söyler ve yamalı elbise giymenin ayıp olmadığını hatırlatırlardı. Şimdi kısaca günümüze ve gençliğimize, ayrıca medyadaki TV programlarına göz attığımızda, insan ister istemez üzülüyor. Bakıyorsunuz fidan gibi delikanlı, sülün gibi bir genç kızımız sokakta geziyor ya da bir kafede, bir parkta oturuyor. Üzerindeki pantolonun dizleri en az on beş santim yırtık. İlk bakışta insan şöyle düşünüyor, “Vah evladım, besbelli fakir ve yoksul, pantolon alacak parası da yok.” Daha bunların sayısının çokluğu kişiyi araştırmaya itiyor. Sonra da bu giysi tipinin ‘yırtık pırtık’ modası olduğu anlaşılıyor.
Ben ilk gördüğümde çok üzülmüştüm. Hatta oğluma şöyle demiştim, “Yavrum bu gençlerin belki parası yoktur. Zekât yerine ve sadaka yerine geçer. 15-20 pantolon alalım da şunlara verelim.’’ Oğlum gülmeye başladı, “Baba sen hâlâ bir şeyleri bilmiyorsun. Bugünümüzün en yaygın modası” dedi. Bir anda irkilmiştim. Elimde olmayarak, “Ne modası ulan. Tüküreyim böyle modaya” demiştim. Oğlum da gülmüştü. Sonra televizyondaki evlilik programlarında o tiplerin bir hayli fazla olduğunu gördüm. 80 milyonun önünde utanmadan, edep dışı bir görünümle bacak bacak üstüne atıp oturmuşlar, dizlerinde her ikisinin birden yırtık olması beni derin düşüncelere sevk etti. Hele hele bu giysilere yırtık halleriyle para verip almak tam bir şahsiyet ve kişilik kaybı olarak değerlendirilir diye düşünüyorum.
Bu taklit ve moda hastalığı tam bir kölelik olsa gerek. Onun için yazıma gizli yama yapan usta terzilerden örnek vererek devam ettim. Çünkü biraz gerilere gidersek o yırtık elbiseyle sokağa çıkmaya insanlar utanırdı. Bu bir hayâ ve edep anlayışı olduğu gibi bir medeni ölçü olarak da değerlendiriliyordu. Falancanın pantolonunun dizlerini gördünüz mü? Acaba parası yoksa evdeki hanımının, kızının eli iğne tutmaz mı derlerdi.
Yazık oluyor gençliğimize. Yazık oluyor başkalarını taklit düşkünlüğüne.