Hiç unutmuyorum. Bir toplantıda ilçe tarım müdürü olan hanımefendi şu bilgiyi vermişti. “Yenişehir Türkiye’nin tarım havzalarından biri olarak, tarım girdileri bakımından beşinci sıradadır” demişti. O yıllarda Yenişehir tonlarca şeftali, armut, elma, kiraz, vişne üretiyordu. Ayrıca Dosan Fabrikası’nda binlerce ton domates işleniyordu. Bunun yanında araka, fasulye çeşitleri, biber çeşitleri, kelem, pırasa, karnabahar, soğan, şalgam, turp, kabak, karpuz, roka, maydanoz, dereotu bol miktarda üretiliyordu.
Bunlarla birlikte buğday, arpa, çerezlik ve yağlık ayçiçeği, şeker pancarı, ceviz çok bol olarak içi ve dış pazarlarda yerini alıyordu. Ne oldu, nasıl bir program uygulandı ki bu ilçe çift ürün alırken, yıllar içinde üretim aşırı derecede düşürüldü. Tarım girdileri beklenenin üzerinde arttı. Çiftçi ürettiklerinin ve emeğinin karşılığını alamadı. Çok defa vurguncu çakallar üreticiyi dolandırdı. Köylerde hayvancılık adeta bitirildi. Tavuklar naylon torbalarda gazla öldürüldü. Yoğurt, tereyağı üretimi adeta sıfırlandı. Gelinen noktada Yenişehir göç vermeye başladı. Devlet planlamadan olduğunu söyleyen bir delikanlı , “2007 yılında Yenişehir nüfusunun 80 binleri bulacağını” söylemişti. Görünmeyen sihirli bir el bu ilçenin kaderiyle oynamış durumda. Seçimden seçime yapılan bol vaatler hep fiyasko verdi. Tapu müdürlüğündeki kayırlara bakılırsa bu ilçede kaç bin dönüm arazinin satıldığını görürsünüz. Bunları dile getirecek siyasetçiler nerde diye sormak zorundayız. Bende bu ilçede 4 yıl üzerinde ilçe başkanlığı yaptım. Belediye meclis toplantılarında benim tabirimle “Parmak kaldır parmak indir” siyaseti uygulanıyor. Çok yadırgamıştım. Bir toplantıda önemli bir mesele tartışılacaktı. Meclis üyeleri sayın Başkan’a bakarak “O parmak kaldırırsa onlarda kaldırıyor, o indirirse onlarda indiriyordu.” Ben bu manzarayı görünce toplantıyı terk etmiştim. İktidarıyla, muhalefetiyle doğrularda birleşmek icap eder.
Artık Yenişehir’e yazık edilmesin.