Toplumda sayıları bir hayli kabarık olan şu insan kılıklı yobazları görünce ve duyunca rahmetli babamın sözü aklıma geliyor. “Oğlum köpeğin iyisi kapıya, harmana pislemez” derdi. Şimdilerde oturduğu ağaç altına, içine girdiği sulara, yiyip içtiği masa başlarına pisleyenlerin sayıları o kadar arttı ki insan merak ediyor. Tipine bakarsanız görgülü eğitimli, hayatı bilen biri sanırsınız. Eylemlerine bakarsanız tam bir katmerli yobaz olduğunu görürsünüz. Piknik yaparlar etraflarından29 ton çöp çıkar. Mangal yakarlar, oturdukları mekânlar naylon, ekmek kırıntıları, kemik artıkları, sebze ve meyve artıklarıyla doludur. 
  Merhum Osman Yüksel Serdengeçti bunları ‘ Asri Aile’ isimli şiirinde çok güzel anlatmış. Şiir 1948-1952-1956-1959 ve 1964’te yayınlanmıştır. Daha sonra 16 Haziran 1966’da ‘Yeni İstanbul Gazetesi’nde ve 9 Mayıs 1973’te ise Milli Gazete’de yayınlanmıştır. Rahmetli şimdi sağ olsaydı kim bilir nasıl yazardı? O günlerde ve o tarihlerde şöyle haykırıyor;
  “Nazik, komilfo, kibar, elegan, janti, ince. 
  Hatıra bu gelmez mi asrilik denilince. 
  Dil, din farkı gözetmez; genç, ihtiyar her yaşta, 
  Asrilik şartı gelir bunlar için en başta…
  Hepsi koket, hepsi şık, düzgün kıyafet kılık
  Kadınları çaçaron, erkekleri kılıbık
  Haftada dört, beş gece gelirler bir araya, 
  Kimi şebeğe dönmüş, kimi de maskaraya…
  Viski, kokteyl; likör, mezeler bol sandviç, 
  A dö tabl bakara, frap, poker bezik, briç 
  Şen müzik divertisman kontuvarı eğlenceler, 
  Sabah olurken biter sonsuz geceler. 
  Hakikati bilmeyen herhalde gıpta eder
  Ah ne yüksek yaşayış, ne mesut insanlar der.
  Kısmet olursa ileriki günlerde şiirin tamamını okuyucularımla paylaşacağım. Tam 55 yıldan beri gurbetteyim. Ordu, Samsun, Ankara, İzmir, Tekirdağ, Muğla ve Bursa’da yıllarım geçti. Her yerde ve her zaman bu asri, katmerli yobazları gördüm. Almanya’da bile bu tiplerin çokluğu, Türkiye’de nice ocakların sönmesine sebep olmuştur. “Kendisi olamayanların düştükleri uçurumlar bellidir. Artık insanlarımızın kendilerini dönmesi zamanı gelmiştir. Allah rızası için oturduğumuz mekânları pisletmeyelim. Kapıya pisleyen köpekler olmaktan uzaklaşalım.