Zulme, baskıya, özel yaptırımlara dayalı olan, adaletten uzaklaşan devlet anlayışı inançsız veya batıl inanç buhranı yaşayan toplumlarda görülebilir. Ünlü bilim adamı Farabi’nin tabiriyle ‘’Sevginin kurduğu devleti adalet devam ettirir’’ diyor. Türk İslam tarihinde bu şuurla ve bu sevgiyle kurulan devletlerin örnekleri çoktur. Yaşadığımız dünyadaki sistemler adaleti sağlamaktan oldukça uzaktır. ‘’Demokrasicilik’’ oyunu da buna dahildir. Türkiye’ye baktığımızda belki Cumhuriyetin ilk dönemlerinde böyle bir tabloya mecbur olmuştur. Bugün için sistem çatlamıştır. Sebebine gelince 1923 yılından 2018 yılına gelinceye kadar yani 95 yılda tam 63 hükümet gelmiştir. Her bir yıl altı aya bir hükümet düşmektedir. 95 yılda 24 başbakan gelmiştir. Cumhuriyet tarihinde her dört yıla bir başbakan düşmektedir. 1923 yılından 1938 yılına kadar üç başbakan gelmiştir. Bunlardan Celal Bayar bir yıl on gün, Ali Fethi Okyar üç ay on bir gün başbakanlık yapmıştır. Geri kalan 15 yılda İsmet İnönü başbakanlık yapmıştır. Atatürk döneminin tablosu budur. Hükümetlere baktığımızda en düşük kabine sayısı beşinci İsmet İnönü hükümetinde on kişi ile sınırlıdır. En çok kabine sayısı da 43 kişilik bir ekiple  Çiller hükümeti dönemindedir. Cumhuriyet tarihinin ikinci çok sayıda bakanı olan kabinesi ise 37 kişilik bir kabine ile üçüncü Yılmaz ve Erbakan hükümetlerinindir. 1923-1938 arasındaki hükümetlerde kabine sayısı başbakan dahil 10 kişi ile ve 12-13 kişi arasındadır. 1938-1950 arasındaki hükümetlerde kabine sayısı 12-17 arasındadır. 1950-1960 arasındaki en düşük kabine sayısı 17, en yükseği 23’dür. 1960-1980 arasındaki hükümetlerde kabine sayısı20 ile 35 arasındadır. 1980 ile 2018 yılları arasındaki hükümetlerde kabine sayısı 23 ile 43 arasındadır. En düşük kabine sayısı Erdoğan hükümetinde bulunmuştur. Nüfus artışı dikkate alındığında konu değişik boyutlardadır.