Asırlar boyu milli ve manevi hedeflerin sonuçlarını yok etmek için planlanan ve devreye sokulan sıcak harpler, bugün için yerini ekonomik ve psikolojik harplere bırakmıştır. Bu alandaki yoğun çalışmalar çok çeşitli taktik, teknik ve stratejilerin gelişmesine sebep olmuştur. Ülke liderlerinin ve idarecilerinin daha çok fikir savaşlarını tercih etme sebepleri, psikolojik harbe duyulan ilgidendir. Bu savaşın en büyük silahı da mutlaka propagandadır. Bu bağlamda bazı ülkeler açısından durum vahim ve endişe vericidir. Çünkü çağımızın kitle iletişim araçları çok çirkin boyutlar kazanmıştır. Kazanılan bu imkân ve kabiliyetler ise hoyratça ve haince kullanılmaktadır. Birbirlerine hasım olan toplumların, devletlerin ve fertlerin duygu, düşünce, davranış ve inanç mücadelesini etkileyen gelişmeler, dünyamızda korkunç tahribatlar yapmaktadır. Öyle ise sosyal, ekonomik ve kültürel yapıdaki zafiyetlere karşı kesin mücadele edilmelidir. Müsamaha ve tolerans asla gösterilmemelidir. Hangi görüş, hangi düşünce ve hangi inançtan olursa olsun, başta üniversitelerimiz olmak üzere, bütün gençliğimizin üzerinde oynanmak istenen ihanetler anında yok edilmelidir. Hasım ve kin dolu toplumların ve iç kurtların planları ve yaptıkları cazip vaatler dikkatlice izlenmeli ve gereken önlemler anında alınmalıdır. Bunun da tek çaresi ve tek yolu milli devlet, güçlü iktidar ülküsüdür. Gençliğimize ve insanlarımıza yönelik istismarlar kesinlikle önlenmelidir. Psikolojik savaşı ön plana çıkaran yerli ve yabancı düşmanlar bazen dost görünerek, bazen de tarafsız olduklarını iddia ederek Türkiye’yi ve Türk Milleti'ni bölmek ve parçalamak için bütün edepsizlikleri ve ahlaksızlıkları sergilemektedirler. Bu noktada psikolojik harekât, planlı ve devamlı faaliyet söz konusudur. Onun için de siyasi çalışmalar ve mücadeleler, ekonomik çalışmalar ve mücadeleler, ideolojik gayretler ve askeri faaliyetler hızlandırılmaktadır. Netice itibari ile necip Türk milleti bir bütün olduğunu göstermek zorundadır. Asla ümitsizliğe yer verilmemelidir. Bu vatanı bize emanet edenler dut yaprağından çorba içmeyi, ayva yaprağından çay içmeyi, icabında aç kalmayı kabullenmişlerdir. Ama asla tutsaklığı ve alçaklığı kabul etmemişlerdir.