Kıymetli okuyucularım. Ev(konut) asli ihtiyaçtır. Toplumsal denge bakımından bu önemlidir. Elbette bir toplumda “zengin ve fakirlerin” olması doğaldır. Doğal olmayan sosyal ve ekonomik açıdan bunların aradaki farkları, devamlı açmaları ve ekonomik düzey farkının uçuruma dönüşmesidir. Yani zenginin daha zengin fakirin daha fakir olmasıdır. Bu engellenmediği sürece toplumda gizli ve açık duygusal gerilimler meydana gelmesi ihtimali vardır. Kuran ve sünnette bu yönde düzenlemeler mevcuttur. Eline mal mülk geçtikçe pintileşenler, devamlı üstüne koyanlar yanılgı içindedirler. Öyle tipler var ki yazlık, kışlık, mevsimlik ve bölgelere göre evlere sahip. Bir değil, on değil, belki onlarca hatta yüzlerce ev. Öbür tarafta oturacak bir yuvası olmayan yüz binlerce gariban. El insaf… Kıymetli okuyucularım. Kendi çıkar ve menfaatlerini toplumun(milletin) menfaatlerinden üstün tutunalar o milletin ve toplumun kaderini paylaşamazlar. Çünkü millet zarar ederken onlar kar etmişlerdir. Onlar için varsa yoksa önemli olan menfaattir. Sosyal konut projesinde bunu açık olarak görüyoruz. Bayanın kolunda birçok bilezik, müracaat ediyor. Evim var oğlanında var, torun için müracaat ediyorum diyor. Bize düşen sözde gözünü toprak doyursun demek. Böyle niceleri var. Keşke uygulama şöyle olsaydı. Hiçbir siyasi düşünce farkı gözetmeden Muhtarlar, insanlar, mahalli idareler(Belediyeler) tarafından adil ve tarafsız bir şekilde araştırma ve soruşturma yapılıp gerçek ihtiyaç sahipleri tespit edilseydi de ona göre müracaat ve değerlendirme yapılsaydı. Yarın kuralar çekilip evi olanların yakınları vasıtasıyla tekrar ev sahibi olanları ister istemez bir takım çözümlere sebep olacaktır. Sonra da bu tutum ve davranışlar siyasi çekiçlere ortam hazırlayacaktır. Şimdiden bunun tartışmasını görüyorum. Kıymetli okuyucularım. Milletin tanımını küçümsemeyin ve tamamına yönelmeyen sadece belli ve güçlü bir sürenin imtiyaz ve imkan tanıyan teşebbüsler asla tasvip edilmez ve adaletli olmaz.(Bak. Ahmet Arvasi- Türk İslam Ülküsü, s. 156) Yatay hareketlenmelere karşı dikkatli olmak lazım. Maddi ve manevi zenginlikler içinde yaşayan, bu durumu sosyal miras kabul eden ve bunu nesilden nesile devretmeye alışmış olan mutlu azınlıklar emretmeye de alışmışlardır. Onun için alt tabakalardan gelen ve onların imtiyazlarına yaklaşmakta olan tırmanışlar karşısında tedirgin ve rahatsız olurlar. (Bak. Aynı eser- S, 165.) Kış ve İlkbahar süresince boş duran binlerce ev, villa, yazlık ve benzerleri birilerine yetmiyor. Birde sığınmacılar ve kontrolsüz güçler için girdimi mağdurlar ve çaresizlerin sayıları artıyor. İçimizde burukluk ve ümitsizlik meydana geliyor. Sosyal adalet terazisi emin ellerde olmalıdır. Aç gözlü toklar tek gözlü açları esir etmesinler. Gönül bunu istiyor.