Kıymetli okuyucularım,

Tarih incelenirse “Hürriyet, adalet, eşitlik kavramlarının çoğu zaman belli kişilerin tekelinde ve vesayetinde boş sloganlardan ibaret olduğu bilinmektedir. Hürriyet namına en büyük istipdatını adalet namına en büyük haksızlıkların meydana geldiği bilinmektedir. Müslüman Türk Milleti’nde Aristokrat bir sınıf yoktur. Ayrıca bir Ruhban Sınıfı da yoktur.” 1610’lu yıllara bakıldığında Avrupa’da toplanan meclislerin dağılımı şöyledir: 305 Ruhban Sınıfı, 225 Asilzade, 621 Avam kadrosu. Vergi toplanacaktır ama nasıl oy kullanılacak, nasıl müzakere edilecek belli değildir. Sadece ortak görüş vergilerin artırılmasıdır. Vergi konusunda hükümdarların ve idarecilerin yetkileri sınırlıdır. Osmanlı Devleti’nde ise hazine tasarrufu devlete ait vergilerin yine devlet ve millet için harcanması esas alınmıştır. 

Kıymetli Okuyucularım,

Parti kavgaları, parti münazaraları bizi milletçe zayıflatmaktadır. Milletimiz bu devlet işidir neden ve niçin muhtelif partilerdeki mebuslar, milletvekilleri birleşip anlaşmıyorlar. Türk Milleti’nin düşüncesi devlet işinde bu tarz bir mücadelenin verilmesi ve ayrılığı kabul etmemesidir. İstişare yapılmıyor. Sanki millet Ankara’ya yolladığı vekilleri yani kendilerini orada temsil etmek için değil de tepişmek, kavga etmek, yumruklaşmak için gönderiyorlar. Tabiri caizse muhaliflerin ak dediğine kara demek yapılması gerekenleri yapmamak için her türlü yola başvurmak. Elbette yüksek bir devlet idrakine ve anlayışına sahip olan Türk Milleti bu oyunları anlamıyor. Bu bağlamda Birinci Büyük Millet Meclisi çok ciddi bir örnektir. Mustafa Kemal Atatürk’ün bir teklifine evet derken başka bir teklifine hayır diyor. Milleti cahil diye adlandıranların kendi cehalet ve kinleri ortaya çıkıyor. Aslında Türk Milleti Kendisini anlamaya ancak çıkarları ve menfaatleri olduklarında Milletim diyen ikiyüzlü sahtekârlardan kurtulmak istiyor.