“İlmi öğrenmeden önce edebi öğren” diyor İmamı Malik, siyasette edep ve feraset çok önem arz eder. Onun içinde “Beni methetmekte ileri gitmeyin. Ben sadece bir kulum. İçinizden en iyiniz ben değilim. Ey insanlar bende insanım, hata yaparsam bana karşı tavrınız ne olur” dediğimde, orada ki Müslümanlar “Vallahi seni kılıcımızla doğrulturuz” cevabını veriyorlar. Hz. Ebu Bekir bunun üzerine Allah’a dua ediyor. Herkesin bulunduğu bir toplantıda Ebu Bekir ayağa kalkarak şu konuşmayı yapıyor. “Bir tek gün bile olsa devlet başkanlığına seçilmeyi arzu etmedim. Buna hevesli değilim. Gizli ve açık Allah’a böyle bir niyazda da bulunmadım. Fakat büyük fitneler çıkmasından korktuğum için bu vazifeyi kabul ettim. Devletin başına geçince rahatım kaçtı. Büyük bir işin başına getirildim. Allah’ın yardımı olmadan bu hususta benim gücüm, kudretim kafi gelmez. Ben bu makama güçlü kuvvetli birisinin getirilmesini arzu ediyorum” dedi. Neticede Ebu Bekir toplu biat edildi. Burada çok hassas bir konuşma var. Günümüzün siyasetçilerine büyük bir örnek. Şöyle haykırıyor. Ebu Bekir “Ey insanlar, En hayırlınız olmadığım halde size devlet başkanı seçildim. Eğer dürüst hareket edersem bana yardım edin. Şayet hatalarım olursa bunları düzeltin. Doğruluk emanete riayet etmektedir. Yalancılık emanete ihanettir. İçinizden zayıf birisi hakkını alıncaya kadar benim yanımda kuvetlidir. İçinizden kuvvetli birisi ise başkalarının hakkını iade edinceye kadar benim yanımda zayıftır. Allah’ın zelil olmalarını takdir ettiğinin dışında hiçbir kavim Allah yolunda cihadı terk etmeyecektir. Allah’ın belalara mübtelâ ettiğinin dışında hiçbir milletle kötülük yaygın hale gelmeyecektir. Allah’a ve Resulüne itaat ettiğim müddetçe, bana itaat edin. Onlara asi olduğumda bana itaat etmeyin” işte örnek alınacak liderler bunlardır. Gerçek adalet gerçek demokrasi ve gerçek özgürlükte bu olsa gereki diye düşünüyorum. Unutmayalım ki ölümde var, hesap günüde var.
Devam Edecek…