Kıymetli okuyucularım, Demokrasi denilen sistem halkı, milleti kötüler arasında bir tercih yapmaya mahkûm ve mecbur etmez. Demokrasilerde seçilenler iktidara gelenler borçlu oldukları kişi ve grupların ya da bazı örgütlerin pisliklerini örtmek için caba harcamazlar. Demokrasilerde devlet yönetiminde Adalet hâkimdir. Torpil, rüşvet, yemleme metotları geçmez. Demokrasilerde sayı çokluğu kemiyet değil doğru olan, adil olan ve hukuka uygun olan yani Allah ve resulünün hoşnut olacağı keyfiyet asıl olan önemlidir. Demokrasilerde ön planda devlet ve millet vardır. Demokrasilerde adamı olan değil hakkı olan, hak eden kazanır. Bu bağlamda bir örnek vermek istiyorum. Muğla’da il müftülüğü vekâlet ederken eleman alımı için yapılacak imtihanda komisyon başkanlığı yaptım. Takriben 75 imam ve müezzin alınacak. Dönemin Turizm Bakanı olan Mükerrem Taşçıoğlu’ndan, rahmetli Mesut Yılmaz’dan iktidar partisi olan Anavatan Partisi milletvekillerinden, il ve ilçe başkanlarından, Ordu’lu olmam itibarı ile bazı hemşerilerimden onlarca pusula, selam, mektup, kartvizit aldım. Çoğunda hamili kart yakınımdır yazılıydı. İmtihan salonu açıldı. Adayları ve komisyon üyelerinin gözleri önünde elimdeki dosyadan tüm torpil ve tavassut içerikli ne varsa çıkardım. Arkadaşlar kim niye getirdi bilmiyorum. Bunların tamamını çöpe atıyorum diyerek başkanlığın soru zarfını açtım. Kimi adayların yüzleri kıpkırmızı oldu. Daha sonra dönemin Muğla Valisi Yücel Bölgen, müftülüğe gelerek teşekkür etti. Kusura bakma sayın müftüm bir pusulada benim vardı diyerek beni onura etti. Mükerrem Bey’de Marmaris’te sizler gibi insanlara çok ihtiyaç var. Tebrik ederim dedi. Devlet korkak, ürkek, yalaka ve yağcılara teslim edilmez. Hem dinimiz hem de demokrasiler bunu reddeder. Bilmem anlatabildim mi?