Kıymetli okuyucularım.
Bazı dönemlerde bazı şeyler moda olur ve insanlar da o modaya uyma yarışına giriyorlar. Uyulan, taklit edilen şeyin faydalı mı, zararlı mı olduğunu hiç düşünmezler. İşte böyle bir dönemde “sarı çizme” moda olur. Bulunduğu toplumun ağası olan birisi oturduğu konağın üst katından etrafı, gelip geçenleri seyredermiş. Bir gün etrafı seyrederken uzun süredir konuşmak istediği bir tanıdığını görmüş ve hizmetçisine adamı göstererek: “Bak şu sarı çizmeli, uzun boylu adamı görüyor musun? Koş arkasından yetiş. Benim çağırdığımı söyle” demiş. Hizmetçi alelacele giderken ağa peşinden bağırmış: “Adamın da adı Mehmet’tir. Öyle seslen” demiş. Hizmetçi koşarak gitmiş, ancak Mehmet ağa gözden kaybolmuş. Yolda bir çok sarı çizmeli insan varmış. Hizmetçi gözüne kestirdiği sarı çizmeli birisine yaklaşmış: “Mehmet amca seni ağam çağırıyor” demiş. Adamın da adı Mehmet’miş. Kendisi de ağa imiş. Ancak çağırılan adam değilmiş. Hizmetçi adamı konağa getirmiş. Ağa, hizmetçisi yanlış iş yaptığı için ona kızmış ve sitem etmiş. Bunun üzerine hizmetçi: “Ağam burası koca bir şehir. Sarı çizmeli de çok. Ben bu kalabalıkta sarı çizmeli Mehmet ağayı nasıl tanıyayım” demiş. O günden itibaren “sarı çizmeli Mehmet ağa” sözü tarihe geçmiş. Nesilden nesile aktarılmış.
Kıymetli okuyucularım.
Günümüzün sarı çizmeli Mehmet ağalarına bakacak olursak bazı basit “nüans” farklılıkları görülüyor. Önce çizmenin yerini kravat almıştır. Atalarımızın “Ara da bul sarı çizmeli Mehmet ağayı” deyimi hala geçerlidir. Mesela sendika ağaları. Yolsuzluk ve vurgun ağaları. Karaborsa ve stokçuluk ağaları. Bir gecede zengin olan “döviz” ağaları. Vaziyete göre tavır alan “medya” ağaları. Kaçakçılık ve uyuşturucu tarafını yöneten “mafya” ağaları. Gençliğimize tuzak kuran “moda” ağaları. Kutsallarla aldatan “inanç sömürüsü” ağaları. Politika ağaları. Vicdanla cüzdan arasında kalıp tercihini cüzdandan yana kullanan “para” ağaları. Hataları düzende arayan ve düzenleri gizleyen “sistem” ağaları. İthalat ağaları. Slogan, nutuk ve demeç ağaları. Say saya bildiğin kadar.
Kıymetli okuyucularım.
Bu arada basın ve kredi musluklarında el yıkamayı, yalakalığı meslek haline getiren şak şakçı, pof pofcu, şarlatan ağalarını da unutmamak lazım. Her ne kadar beylik, ağalık devri bitti deseler de devir onların devri. Mekanı Cennet olsun, Rahmetli Abdurrahim Karakoç ne güzel söylemiş: “Başımız ayıkmaz binlerce halttan, Örf, adet gemimiz delindi alttan. Kalıba uydurdu uyduklarımız, Yazmakla bitmez ki duyduklarımız. Yeni bir afyondur yenen her lokma, Gülücükler sahte kirpikler takma. Bebeklikte benliğini yitiren, Bizi çıkmazlara alıp götüren. Bakınız Beş mevsim. Sayfa 103,104,105 “BENZETTİLER” adlı şiirden. Yere batsın böyle ağalık, böyle beylik. Ah İslam, ah adalet. Öyle özledim ki...
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
ZEKERİYA KILIÇ
SARI ÇİZMELİ MEHMET AĞALAR
Bazı dönemlerde bazı şeyler moda olur ve insanlar da o modaya uyma yarışına giriyorlar. Uyulan, taklit edilen şeyin faydalı mı, zararlı mı olduğunu hiç düşünmezler. İşte böyle bir dönemde “sarı çizme” moda olur. Bulunduğu toplumun ağası olan birisi oturduğu konağın üst katından etrafı, gelip geçenleri seyredermiş. Bir gün etrafı seyrederken uzun süredir konuşmak istediği bir tanıdığını görmüş ve hizmetçisine adamı göstererek: “Bak şu sarı çizmeli, uzun boylu adamı görüyor musun? Koş arkasından yetiş. Benim çağırdığımı söyle” demiş. Hizmetçi alelacele giderken ağa peşinden bağırmış: “Adamın da adı Mehmet’tir. Öyle seslen” demiş. Hizmetçi koşarak gitmiş, ancak Mehmet ağa gözden kaybolmuş. Yolda bir çok sarı çizmeli insan varmış. Hizmetçi gözüne kestirdiği sarı çizmeli birisine yaklaşmış: “Mehmet amca seni ağam çağırıyor” demiş. Adamın da adı Mehmet’miş. Kendisi de ağa imiş. Ancak çağırılan adam değilmiş. Hizmetçi adamı konağa getirmiş. Ağa, hizmetçisi yanlış iş yaptığı için ona kızmış ve sitem etmiş. Bunun üzerine hizmetçi: “Ağam burası koca bir şehir. Sarı çizmeli de çok. Ben bu kalabalıkta sarı çizmeli Mehmet ağayı nasıl tanıyayım” demiş. O günden itibaren “sarı çizmeli Mehmet ağa” sözü tarihe geçmiş. Nesilden nesile aktarılmış.
Kıymetli okuyucularım.
Günümüzün sarı çizmeli Mehmet ağalarına bakacak olursak bazı basit “nüans” farklılıkları görülüyor. Önce çizmenin yerini kravat almıştır. Atalarımızın “Ara da bul sarı çizmeli Mehmet ağayı” deyimi hala geçerlidir. Mesela sendika ağaları. Yolsuzluk ve vurgun ağaları. Karaborsa ve stokçuluk ağaları. Bir gecede zengin olan “döviz” ağaları. Vaziyete göre tavır alan “medya” ağaları. Kaçakçılık ve uyuşturucu tarafını yöneten “mafya” ağaları. Gençliğimize tuzak kuran “moda” ağaları. Kutsallarla aldatan “inanç sömürüsü” ağaları. Politika ağaları. Vicdanla cüzdan arasında kalıp tercihini cüzdandan yana kullanan “para” ağaları. Hataları düzende arayan ve düzenleri gizleyen “sistem” ağaları. İthalat ağaları. Slogan, nutuk ve demeç ağaları. Say saya bildiğin kadar.
Kıymetli okuyucularım.
Bu arada basın ve kredi musluklarında el yıkamayı, yalakalığı meslek haline getiren şak şakçı, pof pofcu, şarlatan ağalarını da unutmamak lazım. Her ne kadar beylik, ağalık devri bitti deseler de devir onların devri. Mekanı Cennet olsun, Rahmetli Abdurrahim Karakoç ne güzel söylemiş: “Başımız ayıkmaz binlerce halttan, Örf, adet gemimiz delindi alttan. Kalıba uydurdu uyduklarımız, Yazmakla bitmez ki duyduklarımız. Yeni bir afyondur yenen her lokma, Gülücükler sahte kirpikler takma. Bebeklikte benliğini yitiren, Bizi çıkmazlara alıp götüren. Bakınız Beş mevsim. Sayfa 103,104,105 “BENZETTİLER” adlı şiirden. Yere batsın böyle ağalık, böyle beylik. Ah İslam, ah adalet. Öyle özledim ki...