Çağımızın en çirkin hastalıklarından birisi de “gösteriş” budalalığıdır. Kimileri vardır malı, mülkü ile gösteriş yapar. Kimileri vardır geldiği veya getirildiği makamla övünür ve gösteriş yapar. Bazıları vardır gözünün, yüzünün, boyunun, posunun güzelliği ile gösteriş yapar. Özellikle bazı budalalar vardır ki yapmış olduğu ibadeti adeta herkesle paylaşır. Kur’an-ı Kerim’de bu tipler için dini yalanlayanlar ifadesi vardır. Mesela Maun suresinde “yazıklar olsun, yuh olsun o namaz kılanlara” ifadesi bu riyakar gösteriş budalaları içindir. 18 Temmuz Çarşamba günkü Diyanet Takvimi’ni inceledinizse şöyle bir yazı ile karşılaşmışsınızdır. “Defilenin bulunduğu yer herkese açık (aşikar) değildir. İnsanlardan (ağyardan) gizli yüzlerce günah, riya ve gösteriş ile yapılan (edilen) ibadetten yeğdir.” Yani daha iyidir denilmektedir. Söyleyenden Allah razı olsun. Onun için gönül penceresini açmak gerekiyor. Bazı çok bilmiş geçinen, aslında cehalet çukurunda çırpınan kardeşlerimizi görüyoruz. Öyle konuşuyorlar ki, insan hayrete düşüyor. Mesela diyor ki, “Yahu Allah’ın bildiğini kuldan mı saklayalım. “Dersin ki amma da delikanlı, ya da mert bir boyun.” Diyorum ki bu bey ve bayana sorsak, “Kardeşim senin erkek mi, dişi mi olduğunu en iyi bilen, yaratan Allah’tır. Peki  Allah biliyor diye üryan vaziyette sokağa çıkma gibi bir edepsizliğimiz olabilir mi? Müslüman olmayan ülkeler dahil, dünyada böyle bir toplum var mı? Çok kere hayvanların bile edep mahalleri kayraklarıyla gizlenmiştir.” Acaba cevapları ne olacak? Demek ki hata işlerken bile gizli gizli olarak işlemek efdaldir. Asıl olan günah ve çirkin davranışlardan uzak durmaktır. Güzel olarak yaratılan insana güzellik yakışır. Oturduğumuz yerde bile gıybet yaparak ölü adam eti yemekten çekinmiyorsak ya da birbirimizi uyarmıyorsak hata ediyoruz demektir. Bir de işin içine iftira girerse katillik gibi, büyük günah işlemiş oluruz. Bu itibarla “Efendim o masada konuşamıyoruz” mantığı katmerli hata olur. Tartışılacak konuşulacak, sohbet edilecek o kadar çok konu ve mevzu var ki saymakla bitmez. Yeter ki biz sohbet erbabı olalım. Akıl ve mesuliyet sahibi insanlar her zaman şu konuyu gündemde tutmuşlardır. “Nasıl etsek, ne yapsak da şu çirkinliklerden, şu ahlaksızlıklardan nesillerimizi, evlatlarımızı kurtarabilsek.” Onun içindir ki Akif Merhum şöyle haykırmış.
“Kanayan bir yara gördüm mü, yanar ta ciğerim
Dindirmek için çifte yerim, kamçı yerim
Adam aldırmada geç, git diyemem, aldırırım
Çiğnerim, çiğnenirim, Hakkı tutar kaldırırım.
O imandan velev pek az nasip olsaydı millette,
Şu üç yüz elli milyon halkı görmezdim bu zillette.”
İşte işin özü budur. Mesuliyetlerimiz çoktur ve ağırdır. Vebalimiz ise daha fazladır. Bu vurdumduymazlıkların er ya da geç vebalini hem bu dünyada hem de ahrette ödemek zorunda olduğumuzu asla unutmayalım.