Peygamberimiz her çeşit batıl inançlardan, edepsiz ve aşağılık davranışlardan insanlığı uzaklaştırmak için her türlü gayreti göstermiştir. Mesela Mekke’de müşriklerin inanılmaz boyutlara ulaşan baskı ve zulümleri karşısında Habeşistan’a sığınan Müslümanların sözcüsü Cayer b. Ebu Talip Habeş hükümdarına şu çarpıcı konuşmayı yapmıştır. “Biz vaktiyle cahiliye halkı olarak putlara tapar, ölü hayvan eti yerdik. Bir sürü edepsizlikleri yapardık. Yakınlarımıza ilgisiz kalır; komşularımıza kötülük ederdik. Güçlü olanlarımız zayıfları ezerdi. İşte Allah bize peygamberimizi göndermeden önceki halimiz bu idi. O peygamber bize doğruluğu öğretti. Emanete sadık kalmayı, akrabalarımıza ilgi göstermeyi, komşularımıza iyi davranmayı, insanların haklarına ve hayatlarına saygılı olmayı emretti. Çirkin davranışları, yalancı şahitliği, yetim malı yemeyi, namuslu, edepli kadınlara iftira atmayı yasakladı. “Düşmanlar, müşrikler, münafıklar peygamberimize atalarının batıl ve küfür olan atalarının dinlerini terk ettiği için mecnun deli, sihirbaz, şair gibi iftiralarla onu halkın gözünden düşürmeye çalıştılar. Bu bağlamda bir Hıristiyan ilahiyatçı şöyle diyor. “Hazreti Muhammed’in çağdaşları onda hiçbir ahlaki kusur göremediler.” Hazreti Aişe annemiz peygamberimizin çok önemli iki özelliğini şu sözlerle anlatır. “Allah resulü iki durumdan birini seçmek gerektiğinde, eğer kötü değilse, mutlaka kolay olanını seçerdi. (İnsanların işlerini zorlaştırmazdı). Bir de Allah Resulü, kendisiyle ilgili kötülüklerden dolayı asla intikam peşinde olmamıştır. Fakat Allah’ın bir kanunu ihlal edilince mutlaka bunun cezasını verirdi.” (Bak. Buhari Edep bahsi 80). İşte günümüzün liderleri bu ölçüleri örnek almalı ki insanlığın yüzü gülsün.