Kıymetli okuyucularım. “Ölüm için takdir edilen vaktin adı eceldir”. Her insanın dünya hayatındaki ömrü sınırlıdır. Peygamberler(onlara selam olsun) dahil kral olsun, sultan olsun, padişah olsun, devlet Başkanı olsun, emir yada şeyh olsun, Kraliçe yahut başka bir sıfat taşısın, vakti gelince ruh cesedi terk edecektir, buna da ölüm denir. Her insanın, her canlının, her toplumun, her eşyanın ve içinde yaşadığımız bu dünyanın da bir eceli vardır. O gelince insan ölür. Toplumlar tarihtan silinir. Yerlerine başkaları gelir. Konuyla ilgili araf Suresinin 34. Ayetinde her ümmetin bir eceli vardır.(Burada ümmet yerine, Kuran meallerinde millet ifadesi kullanılmıştır). O vakit geldiğinde işleri biter. Ömürleri ne bir an tehir edilir, ne de bir an öne alınır buyrulmaktadır. Münafikun suresinin 2. Ayetinde ise “Allah hiç kimseyi eceli gelince katiyen geri bırakmaz. Ölümünü tehir etmez. Allah bütün yaptıklarınızdan haberdardır buyrulmuştur. Yine Rahman suresinin 26-27. Ayetlerinde “dünyada ne varsa hepsi fanidir. Baki olan sadece celal ve ikram sahibi olan Allah’tır buyrulmaktadır. Kıymetli okuyucularım. Uzayı imcelemek aya ve diğer gezegenlere gitmek, kimseyi ölümden kurtarmayacaktır. Aslında dünya, ahret hayatını kazanma yeridir. Sıkça duyduğumuz bir söz vardır. Ne kadar yaşarsa yaşasın kişi akibet(sonunda) ölümdür anın işi. Bu Hadid suresinin 20. Ayetinde “Dünya hayatı sadece bir aldanış ve oyalanmaktan ibarettir buyrulmuştur. Ahkaf suresi 64-Ala suresi 16 ve 17. Ayetlerde yüce Rabbimiz gerçek hayatın ahret hayatı olduğunu ahiret hayatının dünyadan daha hayırlı ve devamlı olduğunu hangi mantıkla dünyayı tercih ettiğimizin izahını istiyor. Çünkü kıyamete kadar üzerinde gezdiğimiz dünya herkesi ölümle karşılayacaktır. Kendisi de yok olacak ve yeni bir ahret hayatı başlayacaktır. Hangi mantık ve hangi akılla yahut hangi cesaretle ahreti terk edip dünyayı tercih ediyoruz diye insan kendisini sorgulamalıdır. İlk insan biz olmadığımıza göre bizden öncekileri düşünmeliyiz. Buraya gelen gidiyor, giden dönmüyor. İşte gidilen ve geri dönülmeyen yer ahrettir. Kıymetli okuyucularım. Mal mülk, para pul, makam mevki, şöhret ve diğerleri. Dünya da ne varsa hepsi fanidir. Belki de bu yüzden Yavuz Sultan Selim’in bir vasiyeti vardır. Diyor ki, cenazemi taşırken elimin bir tanesi dışarı da bırakın ahali görsün ki Cihan Padişahı Yavuz bu dünyadan eli boş dönüyor. Onun bu vasiyeti bizlere çok şey anlatıyor. Bunlar demek değildir ki çalışmayın tembel tembel oturun. Devamlı ibadetle meşgul olun ve dünyaya hiç önem vermeyin. Kesinlikle bu mantık yanlıştır. Asıl olan dengedir. Çünkü ahrette bu dünyada kazanılır. Ölümü unutmayalım her zaman ona hazır olalım o bize emellerimizden daha yakındır. Bela ve musibet anlarında Allah deyip, onların geçince yallah demek yanlıştır.