Kıymetli okuyucularım, üzülmemek, endişe duymamak elde değil. Haberleri izlerken insan ürperiyor. Boğarak çocuklarını öldüren bir baba, “Çocuklarımı cennete gönderdim” diyor. Anasını bıçaklayarak öldüren evlat intihar ediyor. Deprem bölgesinde bile hırsızlıkların olduğunu dinliyoruz. Çalanlar, çırpanlar, cinayetler, ahlaksızlıklar gırla gidiyor. Kadın cinayetleri hiç durmuyor. Açılan bunca okullar, devreye sokulan üniversiteler, yapılan bunca camiler, Kuran kursları bu topluma hiç mi faydalı olmuyor. Nerede hata yapıldı ki toplumda çıbanbaşı durumunda olan kötülükler devam ediyor. Yapılan nasihatler niçin fayda vermiyor ve tesirini göstermiyor. Bana öyle geliyor ki söylenenler, nasihat edenler söylediklerine kendileri de uymuyorlar. Haram lokmalar içimize kadar işlemiş. Yalan sözler, yalan konuşmalar münafıklık alameti olmaktan çıkmış meslek halini almış. Din ve inanç istismarı ön plana çıkmış. Bütün bunların yanında bazı TV kanallarında ve programlarında çok çirkin ifadelere şahit oluyoruz. Çocukların babası kim? Çocukların babası Mehmet mi yoksa başkası mı? Kaçıncı kocası, kaçıncı evliliği gibi bir sürü rezalet. Bu programların reyting için yapıldığı malum. Keşke RTÜK bu konularda duyarlı olabilse keşke ilgili bakanlıklar bu tip ahlaksızlıkları dur diye bilse.

Kıymetli okuyucularım, Diyanet İşleri Başkanlığımız var. Bende o teşkilattan emekli olmuş birisiyim. Ancak son yıllarda toplumdaki hadiseleri görünce ister istemez eyvah bize ne oldu demekten kendimizi alıkoyamıyoruz. Bir yerlerde hata var, bir yerlerde yanlışlar var diye düşünüyoruz. Bırakalım cami yapmayı bırakalım kuran kursu açmayı. Edep ve hayâ, sevgi ve saygı, iyi ve kötü, helal ve haram tahlillerini yapacak eğitime yönelelim. Yetişen nesillerimize Allah sevgisini, peygamber sevgisini, din muhabbetini aşılayalım. Sahte sloganlardan vazgeçelim.