Kıymetli okuyucularım. Bütün uğraşmalara, bütün çırpınmalara rağmen Demokrasi bir türlü rayına oturmamış ve gerçekleşmemiştir. Demokrasi diyerek, demokratik Cumhuriyet diyerek karıştırılan haltların hesabı yoktur. Hatta bazı kişi ve zümrelerin, dünyanın en kanlı diktatörlerine taş çıkartacak şekilde davrandığı ayan beyan ortadadır. Bu mevzuda M. Duverfer şöyle demektedir: "Halkın halk tarafından idaresinden bahsetmek boş bir gevezeliktir. İsviçre konsollarında Yunan ve Roma sitelerinde olduğu gibi kolektif işler daima hakiki idare edenler, birkaç kişi tarafından yapılır. Toplanan halk kurulları bazı meseleleri çözer, ancak bu kurulların içinde devamlı faal alan bir grup ortaya çıkar ki kütleyi (toplumu) bunlar sürükler, yönlendirir." Bakınız M. Duverger Siyasi Rejimler Sayfa 6. Ayrıca Türk İslam Ülküsü - Ahmet Arvasi Cilt: 2. Sayfa: 274-278.
Sevgili okuyucularım. Demokraside anayasa bir nevi sosyal sözleşmeden doğmuş, fert ve zümrelerin bütün hak ve hürriyetlerini, vazife yetkilerini tayin ve tespit eden temel prensipler manzumesidir. Her fert ve grup, bu temel prensiplere karşı saygılı olmak, bunları korumak ve geliştirmek zorunda olduğu kadar, bunlara samimiyetle itaat de etmelidir. Otokrasilerde ise anayasa tarihi gelişimi içinde iktidara gelen kadroların halka (millete) rağmen halk için düşündükleri plan ve programları gerçekleştirmenin vasıtasından ibarettir. Bunun anlamı ve izahı şudur: Demokrasiler halkın iradesinden, otokrasiler tarihin iradesinden güç aldıklarını iddia ederler. Demokrasiler halkın hür şekilde yapılan seçimlerle iradesini ortaya koyacağını tespit ederken, otokrasiler maalesef halkın tepkisini ifade eden ve cemiyet içindeki şartları olgunlaştırarak ihtilal tarzında ortaya çıkan, tarihin iradesini savunurlar. Demokrasiler çok partili bir anayasa nizamı içinde milli tercihlere göre iktidarların gelip gitmesini istediği halde, otokrasiler bir tek partinin programını kitlelere empoze edilmesini isterler. Gelişmeler bu tarzda olur.
Sevgili okuyucularım. Demokrasileri, halkın iradesini şaşırtan ve yanıltan kötüye kullanan bir takım demagoglar (söz ebeleri, slogan tiryakileri) hürriyetleri, bizzat hürriyet aleyhine istismar eden sahtekarlar, soysuzlaştırdıkları halde, otokrasileri de kitlelerin dert ve ızdıraplarını veya ümit ve idealizmi sömürerek şahsi ihtiraslar veya sınıf ve zümre menfaatleri istikametinde birer kanlı diktatorya biçiminde geliştirenler, tarihi rotasından çıkarırlar. Bakınız S. Ahmet Arvasi - Türk İslam Ülküsü 2. Kitap Sayfa: 276-277.
Sevgili okuyucularım. Şahit olduğumuz ve yaşadığımız içindeki ve dışındaki hadiseler, dünyadaki maddi ve manevi vahşetler, zulümler gösteriyor ki insanlık ve insan tahrif edilmişse kanunlar sistemler bir işe yaramıyor.
DEVAM EDECEK