İçtihad, kıyas, rey, icmai ümmet, istiklal, taklit, telfig ve benzeri konuların ele alındığı noktalarda doğru karar ve hüküm vermek için kesinlikle siyasi baskı ve siyasi tasavvufların olmaması lazımdır. Fetva veren kişi (müftü) aceleci olmamalıdır. Konu hakikate ulaşacak şekilde araştırılmalıdır. Bu konuda örnek gerekirse, İmamı Malik iyi okunmalı ve incelenmelidir. Bir ifadesi şöyledir: “Bazen bana öyle bir mesele sorulurdu ki, o beni yemekten, içmekten ve uykudan alıkordu. İmamı Malik’e dediler ki, “Ey Abdullah’ın babası, vallahi senin sözün insanların yanında taş üzerindeki yazı gibidir. Sen ne söylesen halk ona sarılıyor” İmamı Malik, buna şöyle karar verdi. “ Böyle olmaya hak kazanan kimse sabırla meseleyi inceleyen ve kör deve gibi önünü görmeden yürümeyen kişidir.” (Bakınız: İslam hukuku, Fıkıh usulü sayfa 349). Burada şu hakikati görmek zorundayız. “Güvenilir bir müftü (fetva adamı) Peygamber postunda oturan insandır. Peygamberimiz haram ve helali bildirir. Müftü de insanlara Peygamberin bildirdiğini nakleder. O dinimizi (şeriatı) halka açıklamak hususunda peygamberin varisidir. Nefsi arzuların, siyasi baskıların onda yeri yoktur. O, ileri atılmak gerekmeyen yerde coşar. Hakkı söylemek gerektiği zaman, sonucu ne olursa olsun konuşur. O, sadece Allahtan korkar. Başkalarının kınamaları onun için önemli değildir. Demek oluyor ki her önüne gelen her şaklaban ve menfaatperest kişi fetva veremez. Fetva için bilgi, birikim lazımdır. Sarık, cübbe, makam, mevki  ve şöhret lazım değildir. Şu veya bu tarikatın ehli olmak müridandan sayılmak da fetva için yeterli değildir. Allahımız bizi hatalardan korusun. Sözü dinleyip en iyisine, hakikate en yakın olanına uyanlardan eylesin. Rabbimiz duaları işiten ve kabul edendir. Allah devletimize zeval vermesin. Milletimizi bahtiyar eylesin… Âmin…