Kıymetli okuyucularım, İman bir kaledir. Onun etrafındaki koruyucu surları ise namaz, oruç, zekât imkânı olanlar için hac, kelime-i şahadet, kelime-i tevhit, adil olmak, doğruluk, dürüstlük, yalan sözlerden, yalan konuşmalardan uzak durmak, iftira atmamak, milletin hakkına tecavüz etmemek, ahlaklı olmak, haramdan kaçmak, riya ve gösterişten arınmak gibi şerefli ve üstün meziyetlerdir. Bunlar ihmal edildiği takdirde kalenin surlarını yıkmış oluruz. Yani kaleye düşman sızmasının yolu açılmış olur ki bu da imanımıza zarar verir. Elbette şu gerçeği unutmamak lazımdır. Kılınan namaz bizi kötülüklerden alıkoymuyorsa kalenin burcu tahrip olmuş demektir. Tutulan oruç; çirkin ve paslı duygularımızı dizginlemiyorsa oruç yine darbe almıştır. Yapılan hayır hasenat, verilen zekât ve sadakalarda rüya ve gösteriş başlamışsa kalenin diğer burcuda yıkılmaya başlamış demektir. Söylenilen kelime-i şahadetler ve kelime-i tevhitler sadece dilde kalmış kalbe nüfuz etmemişse işlerimizde kendini göstermiyorsa bu da iman borcuna vurulan darbedir.

Kıymetli okuyucularım, sloganlardan ve sözlerden ibaret olan dindarlık bu bağlamda incelenmelidir. Allah Resulüne iman nedir diye sorulduğunda şu cevabı vermiştir: “İman dil ile ikrar, kalp ile tasdik ve amellerin onlara göre yapılmasıdır” buyurmuştur. Efendim ben dindarım, muhafazakârım ama şartlara göre yalan söylerim. İcabında iftira atarım. Gerekirse inancımı ranta çeviririm. Bu rant siyaside olabilir, maliki de olabilir. İcabında adaleti ayaklar altına alır ve benzeri düşünce ve davranışlar çok tehlikelidir. İman kalesinin bombalanması demektir. İnsanlar aldanabilir, insanlar kandırılabilir. Ama Allah’ımız asla kandırılamaz. Yalanın, iftiranın, riyakârlığın, adaletin çiğnendiği ve bunların prim yaptığı toplumlarda huzur olmaz. Adımızın Müslüman olması da yetmez. Sizce de öyle değil mi?