Kıymetli Okuyucularım
Sultan 2. Murad, oğlu 2. Mehmed henüz 12 yaşındayken tahtı ona bırakmıştır. Bu durum Osmanlı Devleti’nin düşmanlarını umutlandırmış ve sevindirmiştir. Tuna Irmağı’nı geçen bir haçlı ordusu Varna’yı kuşatmıştır. Haçlı ordusu Fransız, alman, İtalyan, Hırvat, Çek, Venedik, Leh ve Ulah kuvvetlerinden oluşmuştur. Eflak ve Boğdan voyvodaları da haçlı ordusuna destek vermiştir. Haçlılar tecrübesiz ve genç padişahın varlığından istifade etmeyi planlıyordu. Edirne’de toplanan saltanat şurası ordunun başında deneyimli ve tecrübeli bir hükümdarın olmasını kararlaştırmıştır. Sadrazam Çandarlı Halil Paşa, padişahtan babasını ordusuna davet etmesini istedi. Bunun üzerine Sultan 2. Mehmed babasına mektup yazarak şu meşhur sözlerini söylemiştir: ‘’Ya sen padişahsın ya da ben padişahım. Sen padişahsan, millete karşı vazifen olduğundan, ben padişahsam sana bu emrim üzerine her iki halde de ordunun başına geçmelisin.’’ Böylece Sultan Murad, oğlunun çağrısına icabet ederek(uyarak) ordunun başına geçiyor ve Varna Savaşı, Osmanlı ordusunun zaferiyle sonuçlanıyor. Günümüzün devlet adamları, milletimizi yönetenler bu hadiselerden ders ve ibret almalılar. Konu, devletin ve milletin bekası, huzur ve mutluluğu olunca, gerekli fedakarlıklar yapılmalıdır.
Kıymetli Okuyucularım
Bir başka örnek de şudur: 2. Abdülhamid, Edirne valisi İzzet Paşa’yı çok severmiş. Baba yadigarı olması dolayısıyla sık sık hatırını sorarmış. Bir gün yine huzuruna çağırıp halini, hatırını sorduktan sonra ‘’İzzet Paşa, bana senin herkese ‘teres’ diyerek hakarette bulunduğunu söylediler. Bu doğru mu?’’ der. İzzet Paşa, kendisini ispiyonlayanlara çok sinirlenir ve bir an boş bulunarak padişaha şöyle bir cevap verir. ‘’Efendim, teresler bana iftira etmişler.’’ Ben bu hatırayı okuyunca çok düşündüm. Yıllar sonra arşivler açılır, TBMM’nin tutanakları okunursa, İzzet Paşa’nın ‘teres’ sözü gölgede kalır. Hasbelkader rahmetli Dr. Fethi Tevetoğlu’nun yazmış olduğu bir eseri okudum. Belgelere dayanan onlarca belki yüzlerce meclis tutanakları var. 1913’lerden 1965’e kadar. Takriben 600 sayfalık bir eser. Kitaplığımı dağıtsam da onu muhafaza ettim. İnanın son yıllardaki meclis konuşmalarındaki argo, bir o kadar çirkin sözlere hiç rastlamadım. Yakışıyor mu derseniz, asla yakışmıyor derim. Yetişen nesillere, yeni kuşaklara hiç de iyi örnek olunmuyor. Model aramanın karşılığı, ‘benzemek’ şeklinde ifade edilir. Kim kimi model alacak, kim kime benzeyecek belli değil.
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
ZEKERİYA KILIÇ
İBRET AYNASI-EĞER BEN PADİŞAHSAM
Sultan 2. Murad, oğlu 2. Mehmed henüz 12 yaşındayken tahtı ona bırakmıştır. Bu durum Osmanlı Devleti’nin düşmanlarını umutlandırmış ve sevindirmiştir. Tuna Irmağı’nı geçen bir haçlı ordusu Varna’yı kuşatmıştır. Haçlı ordusu Fransız, alman, İtalyan, Hırvat, Çek, Venedik, Leh ve Ulah kuvvetlerinden oluşmuştur. Eflak ve Boğdan voyvodaları da haçlı ordusuna destek vermiştir. Haçlılar tecrübesiz ve genç padişahın varlığından istifade etmeyi planlıyordu. Edirne’de toplanan saltanat şurası ordunun başında deneyimli ve tecrübeli bir hükümdarın olmasını kararlaştırmıştır. Sadrazam Çandarlı Halil Paşa, padişahtan babasını ordusuna davet etmesini istedi. Bunun üzerine Sultan 2. Mehmed babasına mektup yazarak şu meşhur sözlerini söylemiştir: ‘’Ya sen padişahsın ya da ben padişahım. Sen padişahsan, millete karşı vazifen olduğundan, ben padişahsam sana bu emrim üzerine her iki halde de ordunun başına geçmelisin.’’ Böylece Sultan Murad, oğlunun çağrısına icabet ederek(uyarak) ordunun başına geçiyor ve Varna Savaşı, Osmanlı ordusunun zaferiyle sonuçlanıyor. Günümüzün devlet adamları, milletimizi yönetenler bu hadiselerden ders ve ibret almalılar. Konu, devletin ve milletin bekası, huzur ve mutluluğu olunca, gerekli fedakarlıklar yapılmalıdır.
Kıymetli Okuyucularım
Bir başka örnek de şudur: 2. Abdülhamid, Edirne valisi İzzet Paşa’yı çok severmiş. Baba yadigarı olması dolayısıyla sık sık hatırını sorarmış. Bir gün yine huzuruna çağırıp halini, hatırını sorduktan sonra ‘’İzzet Paşa, bana senin herkese ‘teres’ diyerek hakarette bulunduğunu söylediler. Bu doğru mu?’’ der. İzzet Paşa, kendisini ispiyonlayanlara çok sinirlenir ve bir an boş bulunarak padişaha şöyle bir cevap verir. ‘’Efendim, teresler bana iftira etmişler.’’ Ben bu hatırayı okuyunca çok düşündüm. Yıllar sonra arşivler açılır, TBMM’nin tutanakları okunursa, İzzet Paşa’nın ‘teres’ sözü gölgede kalır. Hasbelkader rahmetli Dr. Fethi Tevetoğlu’nun yazmış olduğu bir eseri okudum. Belgelere dayanan onlarca belki yüzlerce meclis tutanakları var. 1913’lerden 1965’e kadar. Takriben 600 sayfalık bir eser. Kitaplığımı dağıtsam da onu muhafaza ettim. İnanın son yıllardaki meclis konuşmalarındaki argo, bir o kadar çirkin sözlere hiç rastlamadım. Yakışıyor mu derseniz, asla yakışmıyor derim. Yetişen nesillere, yeni kuşaklara hiç de iyi örnek olunmuyor. Model aramanın karşılığı, ‘benzemek’ şeklinde ifade edilir. Kim kimi model alacak, kim kime benzeyecek belli değil.