Sevgili okuyucularım…
Bir önceki yazımda arz ettiğim gibi dünya 1945 yılından sonra tam dört yüz yıl sürmüş olan siyasi yapısını değiştirdi. Batı’nın ve Avrupa’nın esas endişesi olan Türkler’in tasallutundan kurtulup sonra da onları tarihten silmek ve onların kültürel birikimini gülünç hale getirmekti. Avrupa’dan Kuzey Amerika’ya 16’ncı yüzyılda gerçekleştirilen ‘kapitalizm’ yeni dünyada o kadar çok imkânlara kavuştu ki geri dönüşü çok muhteşem oldu. Küresel ağırlığını hissettirmekte gecikmeyen Amerikan emperyalizmi kendisinden başkasına söz hakkı tanımayacak cesarete ve güce ulaştı. Hani totaliter rejimler ezilmişti; Sovyetler’e, onların peyklerine, Çin’e beddua yağdırmanın hiçbir faydası olmamıştı. Dünya sisteminin değer ölçüsü olan altın para olmaktan çıktı yerini dolara bıraktı. Bu sayede Amerikan ekonomisinin sıhhati dünyada yaşayan herkesin geçim kaygısıyla alt üst edilmiş oldu. Yani Amerikalılar sayesinde kapitalizm gerçek yüzünü göstermiş oldu. Öyle ki kültürden, hümanist değerlerden arıtılmış şekliyle adeta sırıttı. Ne var ki dünya sistemi merkezini bir kez daha değiştirmiş, yeni metropolün adına New York veya Kuzey Amerika denmeye başlanmıştı. Karar mekanizmalarına hakim olan Amerika dünyayı rahatlatmadı; meselelere hakim olan okumuş, yazmış kişiler Batı alemi için bunu tehlike gördüler. İkinci Dünya Savaşı’nda ne galipler ne de mağluplar kimin haklı olduğu belli değildi. Türkiye’de yaşayanlar ve özellikle ömürlerini devlet imkânlarından istifade ederek geçirenler de durumu kavrayabilmiş değillerdir. Aslında durumu vakıf da değillerdi. Çoğu da utanmayı ve milli anlayışları unutmuştu. Utanmayı unutanlar her şeylerini süratli bir şekilde dünyanın yeni efendisi olarak temayüz eden Amerika’nın doğrudan talep ettiği şeyleri yerine getirmeye başlamışlardı. Bugün meydana gelen birçok olayın temelinde kapitalizm vardır. Denetim altında tutulan ülkeler ise başta İslam alemi olmak kaydı ile adeta uşak durumuna gelmişlerdir. Sözün aslı dost kalmamıştır. İnsan ve adam kılığında gördüklerimizin çoğu fikren ve kültür olarak köle durumuna gelmişlerdir. Ve onlar kapitalizmin birer müşterileridir. “Hakikat pantolonunu giyinceye kadar yalan dünyayı iki sefer dolaşmış olur” diyen gâvur, kimse doğru söylemiş. İşte necip Türk milletinin bu piyasada yeniden şaha kalkması için lazım olan birlik, dirlik ve beraberliktir. Türklük ve Müslümanlık et tırnaksa Türk milleti de et ve tırnak gibidir. Hedefi belirleyen devlet adamlarımız bu kararı iyi vermelidirler.