“Ey benim pis cesedim. Şu ruhum senden ayrıldıktan sonra seni seyretmek istiyorum. Hele güneşin altında bir kurtlan, bir kokuş. O zaman acaba babam diye önüne diz çökenler acaba sana 70 arşından daha fazla yaklaşabilecekler mi? Zira bu topraklar senin gibi niceler yedi bitirdi de kemiklerinden eser bile kalmadı” diyor, Hz. Mevlanaya  göre ruh iki çeşittir. Birisi ruhu cismani deni candır. Bedenden ayrıldığı zaman “öldü” tabirini kullanırız. Diğeri, “Ruhu Meleki”dir. Bu da insanlara mahsus olan güzel işler, hayırlı teşebbüslere alakalıdır. Yani Allah’ın ve Resulünün hoşlanacağı ve insanların da memnum kalacağı iyi işler demektir. Hiç unutmuyorum.
Yıllar önce köyümüzde bir gencin cesedi fındık bahçesinde bulunmuştu. Ağustos sıcağının tam şiddetli olduğu bir dönem. Adamın kafası o da çürük kapak gibi. Her tarafından kurtlar kaynıyor. Kimse yaklaşamıyor. Ağzını, burnunu saran, maske takan, kokudan etkilenmemek için her türlü tedbiri olan ilgililer cenazeyi saplı süpürgelerle topluyor takriben 4-5 metreden kokuyor ve insanın midesini bulandırıyordu.
Yüksek okulda tasavvuf hocamız bu beyti mesneviden alıp bize yazdırdıktan sonra söz alıp yaşadığım o cenaze olayını anlatmıştım. Hocamız da şöyle demişti. “Canlılar arasından en çirkin koku insanların vücutlarıyla ilgilidir. En şerefli canlı da insandır. Önemli olan dünyada yaşarken iyi ve güzel işler yapıp, salih bir Müslüman olmaktır.”
 Diyerek bizi uyarmıştı. “Her canlı ölümü tadacaktır. Tekrar Allah’a döndürülecektir. Onlar ölümden kaçarlar. Halbuki vakti gelince ölüm onları yakalar. Biz hayatı ve ölümü insanlardan kim güzel işler yapıyor, (kimi itaat ediyor, kimi isyan ediyor diye) sınamak için yarattık.”
Şeklinden onlarca ilahi mesaj vardır. İnsanların övünecekleri tek şey iyi ve faydalı insan olmak çabasıdır.
Değil “Kralmış, sultanmış, padişahmış, zenginmiş, zalimmiş, astığı astık, kestiği kestikmiş” bunların hepsi fiyaskodur.
Nemrut gibi, Firavun gibi, Karun gibi, Ebu Cehil, Ebu Lebeb gibi lanetle anılmak başkadır. Musa ve Havarileri, Resulullah ve Ashabı gibi anılmak, selat ve selamlarla yad edilmek daha başkadır.
O yüzden şair diyor ki “Hayale sarıldık gerçek yerine, resimi kokladık çiçek yerine, kullandık kalemi mertek yerine, biz bize güldürdük güzellikleri” Gelin cesetlerimiz pis olmasın, ruhlarımız temiz olsun.