Yazıma başlık olarak aldığım söz bana ait değildir. Kulakları çınlasın, Allah uzun ömürler versin 'Ozan Arif'e ait bir sözdür. Yazdığı şiirlerinden bir tanesinin tek satırıdır. Bendeki hatırasına gelince anlatayım. 12 Eylül 1980 askeri darbesinden sonra bir çok kişi yurtdışına çıkmıştır. Daha doğrusu kaçmıştır. Bunların içinde devrimci geçinen vatan haini katiller vardır.
 "Sen güç ver ki, yendim her illeti
Yenelim de kurtaralım milleti
Güçlü iktidar, Milli devleti
Kurmayı da nasip eyle Yarabbi"
diyen ülkücüler, Müslüman Türk milliyetçiler vardır. Akıncı geçinenler vardır. Bunların haricinde bölücü şıhlar vardır. Frankfurt, Hacıbayram Camii'nde bir sohbetim oldu. Ondan önce de Langen Fatih Camii'nde kalabalık bir cemaate hitap etmiştim. Sohbetlerimde devamlı "Yarabbi devletimizi payidar, milletimizi bahtiyar eyle" diye dua ederek konuşmamı bitirdim. Gıyabımda "Bu hoca mutlaka milliyetçi birisi, çünkü birçoğu Türk Milleti sözünü kullanmaktan çekinir" diyerek beni Hacıbayram Camii'nde sohbete davet ettiler. Çok etkilendiğim ve birçok yerde anlattığım şu konuyu bana aktardılar.  ‘’Hocam burada idamlık bir sürü insan var. Gıyabında ömür boyu hapis cezası verilenler var. Yine gıyabında 40 yıl 45 yıl ceza istenilenler var. Onun için bu katiller diyorlar ki; Türkiye’de birbirimizle savaştık. Hepimiz idamlıkla yargılanıyoruz. Gelin birlikte hareket edelim. Şu cumhuriyeti yıkalım bir olalım." Bu teklife ülkücü bir genç şöyle tepki gösteriyor. "Siz vatanın ana olduğunu bilmez misiniz? Ananızın koynunda cebren yatan birisini gördüğünüzde ne güzel birlik olmuşlar mı dersiniz, yoksa ananınızın namusunu mu temizlersiniz" der demez elindeki tornavidayı o hainin kabasına saplıyor. Bu hadiseyi anlattıktan sonra, Ozan Arif söz almış ve demişti ki; "Sayın hocam biz Almanya’da da devletimizin aleyhinde kimseyi konuşturmayız, kimseyle de ihanet iş birliğine girmeyiz. Bende idamla yargılanıyorum. Ancak asla vatanıma, bayrağıma, ezanıma, kuranıma dinime ve milletime ihanet etmedim. Bu itibarla bana el vurmadı. "Öptüğüm el vurdu" demişti. Bazen haksızlıklara da uğrasak asla devlet ve millet düşmanlığı yapacak aşağılık durumlara düşmemek lazımdır. Onun için Ali İmran süresinin 195. ayetinin mealini kısaca arz ediyorum.                                                                            "Ben erkek olsun, kadın olsun sizden hiçbir çalışanın amelini (işini, eylemini) zayi etmeyeceğim. Hicret edenler yurtlarından çıkarılanlar, yolumda  eziyet  görenler, savaşanlar ve öldürülenlere de andolsun, günahlarını elbette örteceğim.  Allah katında bir müfakat  olarak, onları içlerinden ırmaklar akan cennetlere koyacağım. Mükafatın en güzeli Allah katındadır."
DEVAM EDECEK…