Müslüman Türk Milleti için en önemli şey ülkenin bütünlüğü, milletin birlik ve beraberliğidir. Türk Milleti mukaddesatı, istiklali ve imanı için canını ve kanını vermeye hazırdır. Çünkü bu necip millet için ne demokrasi, ne insan hakları ne de başka bir şey milli bütünlüğümüzden, devletimizin bekasından daha aziz ve daha önemli değildir. Bu sebeplerden dolayı Türk Milleti her türlü iyiliğe ve mükâfata layıktır. Devleti yönetenlerin millete sunduğu hizmetler, verdiği ve tanıdığı mali imkânlar asla bir lütuf değildir. Bir görevdir. Milletimizin devlete olan sadakati ve bağlılığı 20 yıllık, 50 yıllık, 100 yıllık değildir. En az 1050 (Bin elli) yıllıktır. Başta Peygamberimiz olmak şartıyla Hz. Ebubekir (r.a) ve diğer halifeler ekonomiyi daima ön planda tutmuşlardır. Onun için Allah Resulü “Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir” buyurmuşlardır. Hz. Ebubekir (r.a.) zekâtını vermeyen ya da vermek istemeyenlere karşı çok sıkı tedbirler almış adeta savaş ilan etme durumuna gelmiştir. Yani ekonomik dengeyi fakir, yoksul ve ihtiyaç sahiplerinin lehine, menfaatine kullanmıştır. Yine Hz. Ömer (r.a) muhtaçlar için sırtında un çuvalı taşımış, kapı kapı dolaşmıştır. Uygulamada Hz. Osman ve Hz. Ali (r.a) aynı hassasiyeti ve duyarlılığı göstermişlerdir. Ecdadımızın; “Milleti yaşat ki devlet yaşasın” şuur ve ülküsünü görev bilmiştir. Sosyal hırsızların bilmesi gereken temel mesele şudur; çalan, çırpan ellerindeki yetkilerle cep dolduranlar, yoksulun hakkını gözetmeyenler için Yüce Rabbimiz “Arkalarından vurulup önlerinden çıkacak (önlerinden vurulup, arkalarından çıkacak) olan azabı onlara bildir” buyurmaktadır. Milletin, devletin malını pervasızca harcayanlar, yiyip içenler mesuldürler. Bu mesuliyetleri hem bu dünyada hem de öbür dünyada mutlaka sorulacaktır. Alfonse Deudet’in meşhur bir hikâyesi vardır. M. Seguin’in keçileri diye anlatılır. Bir gün ağıldan çıkıp dağlara çıkarlar ve kurtlara yem olurlar. Bak Dündar Taşer’in, Büyük Türkiyesi, Sayfa 146-148. Tıpkı bunun gibi sevilmelerine, beslenmelerine, her türlü imkâna kavuşmalarına rağmen devlet ve millet malına göz dikenler, fırsatlara olta atanlar maalesef bir türlü eksik olmuyor. Türkiye’de ekonomi adil ve sağlıklı bir şekilde yürümüyor. Toklar, açların halinden anlamıyor. Ekranlara yansıtılan yemek programları gerçekleri yansıtmıyor. Euro, dolar, altın Milli paramız olan Türk Lirası karşısında adeta finişe kalktı. Bunları görmemek için kör olmak lazımdır. Eğer fedakârlık yapılacaksa evvela devletimizi yönetenler, siyasetçiler, üst düzey bürokratların yapmaları lazımdır. İşçinin, emeklinin, küçük esnafın çilesi zaten malumdur. Kapitalizme yem olmamak için hep birlikte gayret etmeliyiz. İnandırıcı olmayan sloganlardan vazgeçmeliyiz. Görevler lütuf değildir.