Kıymetli okuyucularım. 2022-2023 eğitim ve öğretim yılı başlarken çok hassas olunması gereken konular vardır. Bunlardan birincisi barınmadır, ikincisi beslenmedir, üçüncüsü ulaşımdır, dördüncüsü kıyafet meselesidir, beşincisi; kitap, kırtasiye, laptop gibi ihtiyaçlardır. Anaokulları, ilköğretim, lise ve üniversitelere gidecek öğrenci sayısı 20 milyon civarındadır. Bunların bir kısmı üniversitelerin çeşitli bölümlerinde ailelerinden uzak şehirlerdedir. Barınma ihtiyacı onlar için çok gereklidir. Ekonomik imkanı olmayanlar devlet yurtlarına yerleşemeyenler belli mihrapların grup görüşlerin kapısına muhtaç edilmektedirler. Ev ve oda kiralanması da imkansız hale gelmiştir. Ticarete dayalı özel yurtlar ise ailelerin bütçelerini aşmaktadır. Bu durum eğitimde eşitliği kaldırmıştır. Beslenme konusu ayrı bir derttir. Kantinlerdeki fiyatlar el yakıyor. Bir taraftan da özendirici reklamlar yapılıyor. Bunları görünce 1966’daki öğrencilik hayatımı hatırlıyorum. 2 buçuk ay hiç öğlen yemeği yemeden okula gitmiştim. Karagümrük’de bir lokantanın önünde gözümden yaş aktığını gören bir arkadaşım beni zorla yemeğe davet etmişti. Şimdiki nesil bunlara alışkın değil. Ulaşım ücretleri ise velileri zorluyor. En yakın servis ücreti ayda 600 lira, kırtasiye ve formalar zaten problem. Bir öğrencinin forması 1500 liraya mal oluyor. Asgari ücretli kirada oturan bir aile bunları nasıl karşılar. Bu arada laptop isteyen okullar(kolejler ve bazı üniversiteler) var. İkinci el alınsa bile 10 bin lira. Kıymetli okuyucularım. Bir benzetme gerekirse seyahat özgürlüğü olan insanın gezecek parası yoksa bu özgürlük ne işe yarar. Tıpkı bunun gibi eğitimde eşitlik ilkesi nasıl izah edilecektir. Hele hele siyasete bulaştırılan bir eğitimden nasıl sonuç alınacaktır. Şimdi bir noktaya işaret etmek istiyorum. Bazı varlıklı(zengin) kişiler sevap kazanmak için cami yaptırma yarışına giriyorlar. Elbette mescitleri, camileri yaptırmak ve onarmak sevaptır ve Rabbimizin tavsiyesidir. Buna kimse itiraz edemez. Ancak ihtiyaçlar göz önünde bulundurulmalıdır. Şatafatlı harcamalar ve israflarla yapılan ibadet yerlerimiz de cemaatin durumu göz önünde bulundurulmalıdır. Öyle inanıyorum ki eğitim ve öğretime yapılan yatırımlar cami ve mescitlerden önce gelmektedir. Buna en açık örnek şudur: Tarih 4 Aralık 2005, günlerden Pazar, yer İstanbul Bostancı Gösteri Merkezi, saat tam 09:00. Emniyet mensupları gösteri merkezinde kuş uçurtmuyor. Bu teyakkuzun sebebi 3 bin Türk evladının Yehova Şehitlerince vaftiz olma töreni. Saat 11:30’da alkışlar arasında vaftiz töreni gerçekleşiyor. Detayları aylık Üsküdar gazetesinin özel haberinden öğrenmek mümkündür. Kısmet olursa bu çirkin ve iğrenç olayı okuyucularımla paylaşacağım.