‘’Demokrasimiz ve kralları’’ isimli eserin 65’inci sayfasından itibaren rastladığımız hakikatler çok düşündürücüdür. Mesela yapılan birçok atamaların ‘’ ülkeyi daha iyi idare etmek için mi yapıldığı, yoksa bir sonraki seçimde başarı elde etmek için mi , yahut yandaşlara imkan tanımak ve koltukları korumak için mi yapıldığı mutlaka milletçe sorgulanmalıdır. Bütün gerçekler göstermiştir ki ülkeyi daha iyi yönetmek ve daha ileri götürmek için atamalar yapılmıştır. Türkiye de ‘’ Yasama görevi nasıldır. Yürütme görevi nasıl belirlenmektedir. Denetim görevi nasıl işlemektedir. Meclisin açılışında yemin töreni neden insanları en çok bağlayan  inanç çizgisine göre değil de, hazırlanan bir protokol metin üzerinden yapılmaktadır. Yemin eden millet vekilleri bu klasik törenden sonra büyük ihtimalle ettikleri yemini unutup, mensup oldukları siyasi partinin döşemiş olduğu raylar üzerinde yürüdükleri malumdur. Halbuki çoğu demokratik ülkelerde yemin her üyenin inandığı dinin veya inandığı manevi değerler üzerinden yapılmaktadır. Örnek, gerekirse  din istismarı yaparak meclise giren bir milletvekili Kuran Kerim üzerine Laiklik ilkesine bağlı kalacağına, dini istismarı etmeyeceğine dair bir yemin yapmış olsa durum ne olur . ‘’Halkın mutluluğu ve refahı için çalışacağına dair bir yemini inandığı kutsal kitap üzerine yapan bir milletvekili partisinin bir mensubunu ve liderini bugün olduğu biçimde bir teslimiyet içinde dinler mi. Meclis başkanlığı seçimi yapılır. Peki adayı kim belirler partinin başkanı yanı lider. Kulis yapılırsa bile sözü lider söyler. Görülüyor ki mevcut sistemin her yönü yanlışlarla dolu bir aldatmacadan ibarettir. İlgili eser sayfa 67. Kanunları bürokratlar hazırlar. Milletvekillerinin kanun teklifleri üzerinde birikimi yoktur. Verilen kanun tekliflerini muhalefet verdiyse iktidar reddeder. İktidarı verdiyse muhalefet hayır der. Millet yararına olacak konularda bir araya gelinmez. İşin aslı 70 yıllık demokrasi dönemimizin incelemesinde ayrı ayrı ortaya çıkmaktadır. Aldatılan milletimizdir.