Şahsi dostluklar, kişisel ilişkiler devlet yönetiminde önem arz etmez. Asıl olan Türk Milleti’nin, Türk Devleti’nin bekası ve milli menfaatleridir. Kültür ve inanç birliği, ülkü kavramı ve planlanan hedefe ulaşmak için bunlar önem arz etmektedir. Mesela Sayın Cumhurbaşkanımızla, Suriye Devlet Başkanı Esat’ın dostluğu uzun süre konuşulmuş, hatta “Dostum Esat, kardeşim Esat” ifadeleri çok kullanılmıştır. Aynı şekilde ABD Başkanı Trump’ın durumu, yine Rusya Devlet Başkanı  Putin’in durumu da öyledir. Gelinen noktada meydana gelen hadiseler, dostluklar askıya alınmıştır. Türkiye adeta yalnızlığa terk edilmiştir. Hem stratejik, hem de politik açıdan bir nevi ihanete uğramıştır. El sıkışmalar, tokalaşmalar, gülücükler sahte çıkmıştır. İslam ülkeleri olarak bilinen devletler dahi Türkiye’yi gözden çıkarmışlardır. Elbette bu hoş olmayan manzara ekonomik olarak ta Türkiye’yi etkilemiştir. Tarım ürünlerinde bile Türkiye ithalata mahkum edilmiştir. Kısır döngüler, siyasi çekişmeler, iktidar kavgaları ülkemizi ve de milletimizi rahatsız etmiştir.
Adalete olan güven sarsılmıştır. Gelir dağılımındaki aksaklıklar daha da kötü olmuştur. Dünyayı ve insanlığı tehdit eden Pandemi (Koronavirüs) işin içine karışınca durum allak bullak olmuştur. İşte tam bu sırada, yani şimdi milletimizi birliğe, dirliğe davet edecek önderlere ihtiyaç vardır. Kara günlerin ak olması için özelliği olan devlet adamlarına ihtiyaç vardır. Ayrıştırıcı, kışkırtırcı, bölücü ve kutuplaştırıcı sözlerden, demeçlerden siyasi ve partizanca ifadelerden kesin olarak kaçınma zamanıdır. Azerbaycan işgalci ve katil Ermeni dölleri ile savaşırken, Suriye’deki PKK-PYD ve YPG’nin cinayet şebekesi DEAŞ’lıları serbest bırakmaları endişe vericidir. Aba altından, sopa gösterenlerin sayıları artmaktadır. Avrupa Birliği (AB)’nin tavrı açık olarak Yunanistan ve Kıbrıs Rum kesiminin yanında olmuştur. Tabiri caizse Haçlı Ruhu- Ehli Salip kurdurmuştur. Rahmetli Atatürk böyle bir dönemde insiyatifi ele almış ve Türk Milleti’yle bütünleşmiştir. Devlet adamı olmak böyle zamanlarda önemlidir. Milli mücadele yıllarında çıkarları, menfaatleri bozulanların İngiliz kışkırtmalarıyla iç isyanlara kalkışması çok iyi incelenmelidir. 13 Şubat-14 Mart 1925 tarihinde başlayan Şeyh Said isyanı bunun açık örneğidir. O dönemlerin hayaliyle yaşayan ve pusuda bekleyen Cumhuriyet ve Atatürk düşmanları çok iyi takip edilmelidir. Devlet adamlarımız ecdadımızı örnek almalıdır. Yürekler bir vurmalıdır. Gerektiğinde devletimiz, milletimiz için her türlü fedakarlığı yapmalıdır. Bu bağlamda Cumhuriyet döneminin iki önemli liderini unutmuyorum. Mustafa Kemal Atatürk ve Alparslan Türkeş. Ruhları şad, mekanları cennet olsun. Rahmetle anılmak ne güzel değil mi?