Eski insanlar, geçmiş büyüklerimiz ‘Zelzele’ oldu derlermiş. Günümüzün insanları ‘Deprem’ oldu diyor. Kuran-ı Kerim’de ise yaklaşık 90 sure ve 337 ayette şu başlıklarla konu alınmaktadır. “Kıyamet Gününe Hazırlanmak - Kıyamet Günü’nün Alametleri - Kıyamet Günü’nün Nitelikleri - Kıyamet Günü’nün Vakti” şeklinde ifade edilmiştir. Zelzele kelimesi ise Hac Suresi’nin birinci ayetinde şöyle geçmektedir; “Ey insanlar, Rabbinize (Allah’a) karşı gelmekten sakının. Çünkü kıyamet sarsıntısı (Zelzele vakti) çok büyük (Çok dehşetli) bir şeydir” buyrulmaktadır. Kıyamet’in bir anlamı da, dünyanın top yekün infilak (yıkılma, değişme, tarumar olma) vaktidir. Yaşadığımız depremler, hortumlar, tsunamiler, toprak kaymaları, seller ve diğer doğal afetler asla Kıyamet’le bağdaşmaz. Amacını aşan sözlerle abartılı olarak depremleri Kıyamet’e benzetmek abesle iştikâldir. Dağlar birbiriyle çarpışacak, denizler homurdanarak birbirine karışacak, toprak içindekileri dışarı atacak, yerde ve gökte bütün canlılar ölecek, gökyüzü yarılarak güneş adeta dürülecek. Yıldızlar bir araya gelip sönecek, hamile kadınlar yavrularını düşürecek, emzikli analar emzirdikleri yavrularını terk edecekler. Kulakları sağır edecek şekilde bir ses duyulacak, vahşi hayvanlar bir araya gelecek, ‘Mülkün sahibi kim?’ Sorusuna cevap verecek canlı bulunmayacak. Neticede ahiret yurduna yolculuk başlayacak. Kıyamet büyük gün. KIYAM ETME ( kalkma, doğrulma, yeniden dirilme günü) Yani ölümden sonraki hayatın başlangıç günü.  Kıyamet alametleri (İşaretleri) Şanlı Peygamberimiz tarafından bildirilmiştir. Vakti ise ancak Allah tarafından bilinmektedir. Lokman Suresi’nin 34. Ayeti bununla ilgilidir. Müddesir Suresi’nin 7-11. ayetlerinde Yüce Rabbimiz; “Bilin ki size vaat olunan gerçekleşecektir. Yıldızların ışığı söndürüldüğü, gök kubbe yarıldığı, dağlar ufalanıp savrulduğu, peygamberlerin ümmetleri hakkında şahitlik vakti tayin edildiği zaman, artık Kıyamet kopmuştur” buyrulmaktadır. Burada bir uyarı gerekiyor, deprem anında, fırtına ve sel anında ufacık topraklar kayarken ‘’Allah’’ diye çığlık atanlar tehlike geçtikten sonra ‘’yallah’’ demeye ve isyanlara devam ediyorlar. Teselli aramak için, moda olsun diye dandik ve adi şeylere teşebbüs ediyorlar. Hâlbuki Allah’ımız Kıyamet Suresi’nin 3-14. ayetlerinde bizleri uyarıyor; “İnsan kendisinin kemiklerini bir araya toplanamayacağını mı sanır? Evet, bizim onun parmak uçlarını bile aynen eski haline getirmeye gücümüz yeter. Fakat insan önündeki Kıyamet’i yalanlamak ister. ‘Kıyamet günü ne zamanmış?’ diye sorar. İşte göz kamaştığı, ay tutulduğu, güneşle ay bir araya getirildiği zaman. İşte o zaman insan, ‘Kaçacak yer neresidir?’ diyecektir. Hayır, hayır kaçıp, sığınacak yer yoktur. O gün varıp durulacak yer sadece Rabbinin (Allah’ın) huzurudur. O gün insana ileri götürdüğü ve geride bıraktığı ne varsa bildirilir. Artık insan kendi kendinin şahididir.” buyrulur. Para uğruna, menfaat uğruna can alan hırsızlar, dünya kolikler bunları çok iyi bellemelidir. Unutulmasın ki torpil falan da geçmez. Dolayısıyla her zaman ve her yerde Allah’ı analım ve iyi insan olalım.