Sevgili kardeşlerim. Unutmayalım ki ‘bölünme’ ayrı şeydir ‘ihtilaf’ ayrı şeydir. Bölücülük aileden başlar. Önce mahalleye, köye sonra şehre, bölgeye sıçrar. Daha sonra devlete ve İslam alemine sirayet eder. Yani her küçük dalga, her küçük halka ileride gelecek olan bir büyüğünün habercisi ve sebebi olur. Yıkım ve kırılma daima merkezden başlar. Bölünme, ihtilafın kötü bir sonucudur. İhtilaf faydalı bir araştırmaya, iyi bir mülakata ve güzel bir sonuca yol açabilir. Elbette toplumda değişik fikirler olacaktır. Akıllı bir cemiyette, anlayışlı bir toplumda insanlar ne yapacağını bilir. Onun için ihtilaflar insanları fikri ve ilmi araştırmalara götüren bir basamak, birlik ve bütünlüğe götüren mükemmel bir yol olabilir. İhtilaflar neticesinde herkesin kabullendiği temel ilkeler tarafların bağlılığını artırır. Geri kalmış, ilkel bir toplum da ise içinden çıkan ihtilafları kendi haline bırakırlar ki, neticede dev bir volkan gibi her tarafı tahrip eder. Her yerde bir grup, her yerde bir ıstırap ve azap başlar. İslam aleminde olduğu gibi Türkiye’de de birçok bölücülük ön plandadır. Bunun sebebi ise toplum olarak hepimizin kabul edeceği ve boyun eğeceği ortak inanç ve ortak ilke ve ülkülerimizdir. Bunların başında “din ve dil” gelmektedir. Ancak “din” rant kapısı olmaktan çıkarılmalı ve ilahi mesajların nurlu ışığı altında herkes toplanabilmelidir. Din siyasi malzeme olmaktan mutlaka çıkarılmalıdır. Allahın emrettiği “adalet” mutlaka uygulanmalıdır. Aynı şekilde “dil” Müslüman Türk Milleti’nin ortak mirası olarak kesin şekilde ele alınmalıdır. Bununda temeli “ilme ve eğitime” verilen önemle muhafaza edilebilir. Bir takım taklit ve hoyratlıklarla ortak noktalar istismar edilirse bölücülük asla önlenemez. 1950’li yıllardan beri tam 80 yıl geçmiştir. Bu 80 yılda ülke yönetimi çoğunlukla muhafazakar görüşlerin elinde olmuştur. Ne yazık ki bölünme bir türlü önlenememiştir. Atatürk’ün vefatıyla birlikte, onun kapattığı Mason locaları, Lions kulüpler, Rotary kulüpler, Siyonist çalışmalar, Yahova şahitleri, kilisler birliğinin uzantıları harlatılmıştır. Komünist dernekler buna dahildir. Bunların yanında mezhep kışkırtmaları, tekke ve zaviyelerin sözde modern uçları, tarikat evleri, cemaat ayakları hızlı şekilde teşvik edilmiştir. Siyaset bunların şemsiyesi olarak kullanılmıştır. Bitmesi gereken çileler artmıştır.  Suçlular ise siyasi rantiyecilerdir.
Devam edecek…