Kıymetli okuyucularım,
Mustafa Kemal Atatürk, Allah korkusu olan bir lider, bir devlet adamıdır. Hayatı boyunca hiç kimse(düşmanları dahil) onun için rüşvetçi zimmetine para ve mal geçirdi dememiştir. Hangi konuda olursa olsun asla bir haramı helal kabul edip vaziyete göre kılıf uydurup cebine indirmemiştir. Bu durum günümüzün devlet adamlarına örnek olmalıdır. Atatürk elindeki imkanları kendi menfaatine sarf etmemiştir. Bazı aylar giderlerinin gelir kalemini aşmasından dolayı borç dahi almak durumunda kalmıştır. Köşkteki görevli personelin yeme içme giderleri ile köşkün diğer masrafları bile Atatürk tarafından karşılanmıştır. Gelen giden misafirler, yapılan seyahatler de devletçe karşılanırken diğer bütün masraflar Atatürk tarafından karşılanmıştır. Kendisi Latife Hanımdan ayrıldıktan sonra ölümüne kadar bu ağır masrafların takibini Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreteri Hasan Rıza Soyak yapmıştır. Anılarında bu konuyu şöyle anlatmış ve yazmıştır. “hele hele İstanbul’da bulunduğumuz aylarda elimize geçen maaş ve tahsisatı masrafları karşılamaz olurdu, borçlanırdık ve sıkıntıya düşerdik. Böyle durumlarda kendilerine izah etmeye çalıştığım zaman sözümü keser gülümseyerek peki peki Ankara’da kendimizi biraz sıkar, açığı kapatmaya çalışırız” derdi. Filhakika, Ankara’da masraf daha az olduğundan birkaç ay içinde vaziyeti düzeltirdik”. Kıymetli okuyucularım, Atatürk Cumhurbaşkanı olarak 1927 senesine kadar ayda beş bin lira maaş ve yedi bin lira olağanüstü ödenek olmak üzere toplam on iki bin lira maaş almıştır. 1931 yılında eline geçen aylık maaşı on üç bin yüz seksen altı(13.186) liradır. 1932 yılından sonra yürürlüğe giren yüksek maaş ve ücretlere vergi getiren kanundan sonra onunda maaşı kesintiye uğramış ve aylık dokuz bin yemiş sekiz(9.078) liraya düşmüştür. Bu maaşlardan yaptığı özel tasarrufları İş Bankası’ndaki 4 numaralı hesaba yatırmıştır. Vefatında şahsi banka hesabı ve emekli aylığının bulunduğu toplam hesabında 73 bin 19 tl ve 98 kuruş parası vardır. Kendisinde Allah korkusu ve vicdanı olan bir lider kendisine teslim edilmeden tamamı vatanın imarı ve milletin kalkınmasında harcanmıştır. Adı geçen para Atatürk’ün hesabına yatırılmıştır. Ordunun taarruza hazırlık için Maliye Bakanlığı yetersiz kalınca Milli Savunma Bakanı Kazım Özalp, Atatürk’ten(onun emrindeki paradan) 600 bin lira ister ve Atatürk bu parayı verir. Büyük Taarruz için tuttuğu not defterine harekata başlamak için “200 bin cepheye, 300 bin Başkumandanlık ihtiyacı için verdim” yazmıştır. Yunanlıların yakıp yıktığı şehir, kasaba ve köylerdeki aç ve açıkta kalanlar için 110 bin lira vermiştir. Bakınız: Hasan Rıza Soyak, Atatürk’ten hatıralar, sayfa 683-691.
Türk genliğine ve siyasetçilere Atatürk çok iyi anlatılmalıdır.