“Ey inananlar. Kendiniz, ana babanız ve en yakınlarınızın aleyhine de olsa, Allah için şahitlik yaparak, adaleti titizlikle ayakta tutan kimseler olun. (Şahitlik ettikleriniz) Zengin veya fakir de olsalar adaletten ayrılmayın. Çünkü Allah ikisine de daha yakındır. Onları sizden kayırır. Öyle ise adaleti yerine getirmede nefsinize uymayın. Eğer şahitlik ederken gerçeği çarpıtırsanız veya şahitlikten çekinirseniz bilin ki, şüphesiz Allah, yaptıklarınızdan hakkıyla haberdardır.” Nisa Suresi ayet 135. Kuran-ı Kerim meali, sayfa 99. D. İş. Baş.

Günümüzde siyasi tutkularla yapılan konuşmalar, atılan iftiralar, verilen fetvaların haddi hesabı belli değil. İlim erbabı geçinenler bile doğruları konuşmaktan çekiniyorlar. Bakınız Osmanlı Devleti’nin kudretli, padişahlarından Sultan Süleyman’ın bir hatırası bu bağlamda çok manidardır. Topkapı Sarayı’nın bahçesinde geziye çıkan Sultan bazı ağaçların çürümeye ve kurumaya nişanlarını görünce üzülür. İncelediğinde ağaçların karıncaların istilasına uğradığı tespit edilir. Ağaçları ilaçlayıp, karıncaları imha etmek sultanın aklına gelir. Ancak “Karıncalar da can taşıyor” der ve hocası Ebussuud Efendi’ye gider. Hocayı yerinde, odasında bulamayınca bir soru yazar, odasına bırakır. Soru şöyledir; “Meyve ağaçlarını sarınca karınca, günah olur mu karıncaları kırınca?” Ebussuud Efendi soruyu okur ve şu cevabı verir; “Yarın Hakk’ın huzuruna varınca, Süleyman’dan hakkını alır karınca” diyerek sultanın uyanmasını sağlar.

İşte ilim adamı, işte adalet, işte ciddi fetva. Yağcılık yok, yalakalık yok, endişe ve korku yok. Onun için Müslüman Türk Tarihi’nde ilim adamları, kanaat önderleri yöneticileri uyarmışlardır. Onun için Ahlakül Mülük, Edebül Mülük, Rent name, Siyaset name gibi onlarca eserler yazmışlardır. Belki de ecdadımızın 600 yıl gibi uzun bir süre yaşamasının sebebi budur. Onun için adalet, hakikat ve doğruluk esastır. Dandik ve çıkarcı görüşler çare değildir.