Jose Saramago’nun 1998 yılında Nobel Edebiyat ödüllü bir romanı vardır. Romanın adı “Körlük”. Jose Saramago Portekiz’li bir yazardır. Yazar kitabın bir bölümünde şöyle der:  “Dünyamız yaşayan körler ile doludur ve körlerin en kötüsü artık görmek istemeyen körlerdir”. Bu ifade şu an ülkemizde yaşanan pek çok olay karşısında insanların yaşadıkları körlüğü bana hatırlatıyor. “100 yıllık Cumhuriyeti bitireceğiz” diyenleri mi ararsınız, “Bu topraklar 20-25 farklı bölgeye ayrılacak” diyenleri mi ararsnız? “Türk Vatandaşlığı tekrar tanımlansın” diyenleri mi arasınız? “Mustafa Kemal Atatürk’ü duymak istemiyorum” diyenleri mi arasınız? “Abdullah Öcalan’a özgürlük zamanı gelmiştir” diyenleri mi arasınız? “Erdoğan’a karşı tuvalet terliği konsa oy veririm” diyenleri mi arasınız?
AK Parti iktidarı döneminde muhafazakâr kesimin ülkeyi yönetmesini içine sindiremeyenler her geçen gün kin, nefret ve intikam duygusuyla tutuşuyorlar. Görünüşte “Sevgi kelebeği” imajı verip Halil İbrahim sofrasını kuracaklarını iddia edenler, istekleri kabul edilmeyince Sayın Akşener’e ve Sayın İnce’ye yakası açılmamış küfürler savurdular. Dedikleri olmayınca zorla sakladıkları kin, nefret ve intikam hisleri hemen su yüzüne çıkıyor. 2007-2011 yılları arasında ADD Yenişehir Şube Başkanlığı yaptım. 2007 yılında peruklu bir öğrencim Yüksekokulda derse girmişti. O zamana kadar Seküler dünya görüşünü sonuna kadar savunan bir kişi olarak öğrenci ile bir görüşme yaptım. Kız öğrenci bana inancı gereği kimsenin kimseyi yargılayamayacağını ve kendisini yargılayanların bu yetkiyi nereden aldıklarını sordu? Ben de anayasa da türbanı yasaklayan bir hüküm olduğunu ve sınıflara girerken türban ile giremeyeceğini belirttim. Aslında çok sinirlenmiştim. Çünkü öğrenci benim ezberlerim dışında bazı şeyler söylemişti. Sonra ön yargılarımı bir kenara bırakarak düşünmeye başladım. Bizim ülkemizde demokrasi yok muydu? Demokrasilerde insanlar inançlarını serbest şekilde yaşayamazlar mıydı? İnançlarını yaşayan insanlara yasaklar getirme yetkisini bizler kimden alıyorduk? Bütün bu sorulara cevap aramaya başladım. Şu anda Cumhuriyetçi geçinip de muhafazakârlara karşı son derece ön yargılı olanlar ve içten içe kin, nefret ve intikam duygusuyla yananlar bütün umutlarını Sayın Kılıçdaroğlu’na bağlamış durumda. Sayın Kılıçdaroğlu yanına HDP/PKK’yı almasıyla yine bu ülkenin bütün milli değerlerinin ayaklar altına alınacağı, yıllarca muhafazakâr kesime yapılan işkencelerin tekrar geri geleceği bir döneme geri dönülecek. İşler sadece bu noktada mı kalacak? Tabi ki “Hayır”. 100 yıllık Cumhuriyet’e son verilecek. Bebek katili 30 bin kişinin katili APO salınacak belki de meclise girecek. Memleketine düşmanlıkta geri kalmayan Selahattin Demirtaş, Osman Kavala ve diğerleri salıverilecek. PKK’ya yataklık yapan belediye başkanları salıverilecek. FETÖ operasyonlarında tutuklananlar suçları bağışlanacak. Ülke parçalanacak ve özerk bölgeler oluşturulacak. Mustafa Kemal Atatürk belki de dilim varmıyor ama hain ilan edilecek. Bütün bu saydıklarımı “Hoca abartmış” olarak değerlendirebilirsiniz.
Peki, benim bütün bu saydıklarımın olacağını HDP/PKK söylerken özellikle CHP lilerin susması ve tepki vermemeleri, gelecekte bütün bu olacakların bir kanıtı değil mi? İşin ilginç yanı Halil İbrahim Sofrası iktidara geldikten sonra ve söz verilen planlar harekete geçirildiğinde, bu partilere oy verenler hiç vicdanları sızlamayacak mı? Ülke elden giderken ve Sevr Anlaşması tekrar devreye girdiğinde ne düşünecekler? Ülkede karışıklık çıkarken ve bu karışıklıktan dolayı ABD ülkemize el koyduğunda, o zaman kadar sadece düşündükleri kin, nefret ya da intikam duygusu onlara ne fayda getirecek?  Jose Saramago’nun kitabı “Körlük” de yazıldığı gibi “Dünyamız yaşayan körler ile doludur ve körlerin en kötüsü artık görmek istemeyen körlerdir” anlayışı ile hayatlarına devam mı edecekler? Sözümüz burada ölüyor…