Önceki yazımızda Eğitimin genel olarak, okuldan ve hayattan alınan bilgilerin, insan davranışında meydana getirdiği değişiklikler olarak tanımlamıştık. Eğitim ile ilgili yazacağım köşe yazılarında, farklı düşünce insanlarının Eğitim’le ilgili sözlerini de sizlerle paylaşacağım. Örneğin Immanuel Kant; “İnsan eğitilmesi zorunlu olan tek varlıktır” demiştir. Şüphesiz hayvanlarda tuvalet eğitimi gibi bazı eğitimler alsa da, eğitim sürekli olmazsa öğretilen becerileri çok çabuk unutmaktadır. Yani tekrarlanmayan her şey unutulmaktadır. Aristoteles; “Eğitimin kökleri acı, meyveleri tatlıdır” demiştir. Gerçekten de emek harcanmadan başarıya ulaşılmıyor. Dünyamızda yaşayan ya da vefat etmiş insanlara baktığımızda, başarılı olmuşlarsa mutlaka çok çalışmışlardır. Benim bir hocam vardı, şöyle derdi bize; “Başarılı olmak maraton koşucusuna benzer, nefesinizi iyi ayarlamanız gerekir”. Gerçekten de eğitim de başarılı olmak uzun süreli bir süreç almakta ve çok sabırlı olmak gerektirmektedir. Eğitimin içerisindeki çoğu uzman eğitimin aile ile başladığını söylemektedir. Bir çocuk ilk eğitimini aileden alır. Eskiler buna “Terbiye” demekteydi. Terbiyeli insanlar, ailesinden iyi bir eğitim almış kişilerdir. Samuel Smiles; “Eğitim ilk ve en iyi merkezi evdir” sözü bizim söylediklerimizi onaylamaktadır.

Cervantes eğitim için; “İnsan eğitimle doğmaz ama eğitimle yaşar” demiştir. Yani eğitim sonradan kazanılan beceriler olarak görülebilir. Bir insan spor yapmayı, herhangi bir enstrüman çalmayı, sesini eğitmeyi, yabancı dil öğrenmeyi sonradan başarabilmektedir. Bu becerile biz doğarken bize verilmemiştir. Sonradan bu beceriler eğitimle kazanılabilmektedir. Eğitim diğer taraftan, bir insanın haddini bilmesi olarak da görülebilir. Eğitimli insanlar ne kadar bilgiye sahip olursa olsun, bu büyük evrende sahip olduğu bilgilerin ne kadar az olduğunun farkındadır. Konfüçyüs’ün dediği gibi; “Eğitimli insanlar yapabileceklerinden fazlasını söylemeye utanırlar. Eğitimli bir insan sahip olduğu bilgiyi bildiği için, bilmedikleri şeyler hakkında konuşmazlar. Ülkemizde ve bazı ülkelerde eğitimle ilgili bazı yanlış inançlar da vardır. Örneğin bir kişi ne kadar çok ülke baş şehri biliyorsa, o kişi o kadar entelektüeldir. Böyle bir inanç doğru değildir çünkü bu bilginin bir insanın pratik hayatına ne kadar katkısı varsa o bilgi çok önemlidir. Mesela bir yabancı dil bilmek, pratik hayata çok katkı sağlamaktadır. Yolda tekerleğiniz patladı ve yerleşim yerlerine uzaksınız. Eğer tekerlek değiştirmek için bilginiz varsa, bu bilgi sizin için çok hayati bir bilgi olacaktır. Ünlü düşünür Whitehead: “Eğitim, ferdin yaşama sanatını idrak edebilmesi için rehber olmalıdır” demiştir. Bu sözdeki önemli kısım “Yaşama Sanatı” ifadesidir. Gerçekten insanlar için bu dünyadaki en önemli şey hayatı nasıl yaşamaları gerektiğidir. Dünyaya gelen her birey belirli bir süre sonra “Benim dünyaya gelme amacım nedir?” sorusunu kendisine sorar. Bazıları bu sorunun cevabını buluncaya uğraşırken, çoğu insan bu sorunun cevabını bulamadan hayattan göç eder. Aristoteles: “Eğitimin kökleri acı, meyveleri tatlıdır” demiştir mesela. Yani bir şeyler öğrenirken herkes belirli bir sıkıntı ve üzüntü içinden geçerken, daha sonra öğrenilen bilgilerin kendisine çok farklı katkılar sağladığını fark ettikten sonra, öğrendiği bilgilerden memnun kalmaya başlar.

Daha önceki yazımda belirttiğim gibi ben yüksekokulda “Kalite Yönetim Sistemleri” dersini veriyorum. Kalite’yi en kısa tanımı olarak: “Mükemmelliğe ulaşma çabası” olarak anlatıyorum. Peki, bir insan mükemmelliğe ulaşabilir mi? Cevabımız tabi ki Hayır ama bir insan mükemmelliğe ulaşma çabasıyla daha kâmil ve olgun bir kişiliğe dönüşebilir. Kâmillik mertebesine gelen bir insan, şaşırmamaya, hayatı ve insanları olduğu gibi kabul etmeye, hayatı olması gereken düzey dışında çok fazla önemsememeye başlar. Gençlik yıllarında bazı şeyler bizler için çok önemliyken, insanlar yaşlandıkça ve tecrübelendikçe, gençliğinde önemli olan şeyleri dikkate almamaya başlar.