Küresel efendiler Türkiye siyasetini tekrar yapılandırma çalışmalarına hız verdiler. Bu çalışma özellikle Sayın Deniz Baykal’ın bir kaset ile tasfiye edilmesi ve yerine paraşüt operasyonu ile Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nun getirilmesi ile hız kazanmıştır. Hatırlayın Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde nereden çıktı bu Ekmeleddin İhsanoğlu deyişimizi dün gibi hatırlıyoruz. Ama küresel efendiler inatla çalışmalarına devam ediyorlar. Örneğin dün “beş benzemez” olarak gördüğümüz partiler nasıl yan yana gelebiliyor diye düşünürken, bugün “beş benzemez” partilerin sayısı “yedi benzemeze” çıkmıştır. İşin ilginç yanı, bu partilerin liderleri yan yana saf tutmaktan hiçte rahatsız olmamalarıdır. Dün Ekmeleddin İhsanoğlu senaryosunu önümüze getirenler, bugün Abdullah Gül senaryosunu bize gururla sunuyorlar. Sayın Abdullah Gül’ü tekrar siyaset sahnesine sunanlar, bu çalışmanın alt yapısını da tamamlamak üzereler. Sayın Gül’ün PR çalışması en yoğun CHP’de yapılıyor. Öyle ya Saadet ve İyi Parti zaten Gül’ün adaylığına tav olmuş görünüyor. Bu çalışmanın en can alıcı yanı Atatürkçüler içinden Gül’e karşı bir tepkinin gelmesine engel olmaktır. Bu durumu ise Sayın Tayyip Erdoğan düşmanlığı ile aşmayı planlıyorlar. Şunu kimse unutmamalıdır ki, sadece düşmanlık argümanı ile siyasette ileri gitmek mümkün değildir. Siyasette sizin vizyonunuz ve ışığınız önemlidir. Yoksa sadece Sayın Erdoğan düşmanlığı ile bir yere varılamaz. Düşmanımın düşmanı dostumdur ilkesi siyasette uzun süreli birliktelikler oluşturmaz. Gelelim CHP kurultayına… 
    Covid-19 pandemi döneminde yangından mal kaçırır gibi kurultay yapılmaya çalışılıyor. Bu kurultayın galibi zaten belli! Siz yıllarca asker ve yeminli delegeleri elinizde tutarak başka bir adaya şans bile tanımıyorsunuz. Seçimin galibi belli ama bütün kavga PM’de kayıp vermemek üzerine kurulu. Sayın Kılıçdaroğlu’nun, Sayın Davutoğlu ve Babacan için “Benzerliklerimiz çok fazla hatta % 99 diyebilirim” sözü bir tesadüf değildir. Bu sözler, parti tabanını, çatı adayı olarak Sayın Abdullah Gül’e hazırlamak için söylenmiştir. Çünkü CHP tabanı, Sayın Abdullah Gül’ün çatı adayı olmasına hazır değildir. CHP’nin içerisinde kalan az sayıdaki gerçek Kemalistlerde PM aşamasında elemine edildikten sonra, “yedi benzemez” yapının önemli ayağı tamamlanmış olacaktır. Daha önce “Kabak Arabası” diye bir köşe yazısı yazmıştım. O köşe yazımda böyle “beş benzemez” yapının teorik olarak mümkün, pratik olarak imkânsız olabileceğini yazmıştım. Çünkü her partinin kendi programı, öngörüsü ve siyasi değerleri birbirinden farklıdır. Bugün farklı iki parti olan AK Parti ve MHP bile liderler düzeyindeki “Cumhur İttifakı” birlikteliğini bazı zorluklarla sürdürebilmektedir. Bu partiler iki muhafazakâr parti olmalarına karşın, parti siyasi değerleri birbirinden farklıdır. Zaman zaman muhafazakâr iki partinin ittifakında bile bazı sıkıntılar olurken “yedi farklı parti” nasıl olurda bir arada kalırlar biz anlamakta güçlük çekiyoruz. Bir yıla kalmaz kabak arabası gibi dağılacaklarını düşünüyoruz. Zorlama ve düşmanlık ile siyaset yapılmaz. Bunun yerine partiler kendi özgün hedeflerini ve planlarını halka iyi bir şekilde anlatarak da iktidar olabilirler. Ama partilerin bir araya gelerek aynı söylemleri yapması bile hepsinin iplerinin birisine bağlı olduğunu bize gösterir. Yani hepsinin ipi ABD’ye bağlıdır. Gazi Mustafa Kemal, en çok mandacılığa karşı çıkmıştır. Gelin görün ki bugün hala “ABD Mandacılığına” sıcak bakılmaktadır. Oysaki tam bağımsız bir Türkiye Cumhuriyeti hepimizin özlemidir.