Zaman kavramı genelde psikoloji, felsefe ve fen bilimleri tarafından daha çok incelenmiş bir kavram olarak karşımıza çıkar.
Kişiler öteden beri yaşamlarını düzene sokmak ve bu ekonomik kaynağı daha verimli kullanabilmek için yollar aramışlardır.
Bu yolların ne olduğuna, nasıl olduğuna bakabilmek tek bir bilimin penceresinden bakmakla olası olmadığı söylenir.
Özellikle son dönemde işletme bilimi ve işletme fonksiyonlarından yönetim biliminin zaman kavramıyla yakından ilgilenmekte olduğu belirtilmektedir.
Zaman anlayışımız, aslında yaşam tarzımızın da bir ifadesidir.
Bu anlayışı üç kategoride ele almanın olası olduğu üzerinde diriyor uzmanlar.
Bunlardan birincisi, “zamanı israf etmeye, düzensiz, plansız ve verimsiz bir şekilde kullanmaya” dayanan anlayış.
İkinci anlayış ise bu birincisine tepki olarak geliştirilen bir anlayıştır. İkinci anlayışı kısaca hız, telaş, koşturma ve acelecilik ile özetlenebilir. 
Bu anlayışta para ve zamanın bir birine eşitlenmesi ile tıpkı sermaye gibi işletmeler için zaman da kıt bir kaynak olarak değerlendirilmeye başlanmıştır.
Ve üçüncü anlayış ise; zamanı ömrün ta kendisi kabul eden bir anlayış.
 
* * *
Ancak bu ömrün boş ve yararsız uğraşlarla israf edilmemesi için ikinci anlayış içerisinde geliştirilen “zaman yönetimi prensiplerini” göz önüne almak gerekir.
Zaman konusunda yapılan en büyük hatalardan biri, geçmiş zamanın verimsiz veya kötü değerlendirilmiş olmasına takılıp kalmak ve bunu durmadan gündemimize getirmektir.
Aslında böyle yapmakla geçmişte yitirdiğimiz zamanın üzerine bir de bugünden ek yapmış olmaktayız.
Şu an bizim de yaptığımız gibi!..
Ne ki, bunu birilerinin yapması gerek bir daha yinelenmemesi için.
Geri geriye yürüyebiliriz, bir trene gidiş istikametine doğru ters oturup yola devam edebiliriz.
Bir dağın tepesine önce çıkıp sonra da inebiliriz…
Gerçek yaşamda zamanın akış yönünü değiştiremeyiz ama zaman yönetimi konusunda kendimizi yetiştirmek ve geliştirmenin olası olduğunu, bunun hem bu dünya, hem de ölümden sonraki dünya için bir yatırım aracı olacağını bilmemiz gerek.
Kişi, toplum ve kamu olarak…
 
* * *
Japonya’da trenler asla geç kalmazlarmış.
Eğer herhangi bir nedenle geç kalma durumu olursa birkaç dakika, kondüktör yolcuların olduğu bölüme geçer ve her bir yolcudan özür dilermiş.
Ve yine eğer tren 5 dakikadan fazla gecikirse okul yahut işe gidenlerin ceza almamaları için her yolcuya birer belge verilirmiş.
Bu örnek zamanın önemini ve Japon mucizesini anlatması açısından çarpıcı bir örnek olsa gerektir.
Yine İsviçre’de tren istasyonlarında tren geliş zamanını gösteren saatlerin ilginç bir biçimde saat, dakika ve saniye olarak gösterildiği anlatılır…
Yani bu bir yandan zamanın önemi, öte yandan da saatlerinin kalitelerini göstermesi açısından da örnek olsa gerek.
 
* * *
Bu konu ve örnekler de gösteriyor ki, bizim kent içi ulaşımında, Hafif Raylı Sistem, Tramvay ve özellikle bazı hatlardaki otobüslerin zaman konusundaki hoyratlığı çok fazla.
Yönetimlerin biraz daha zorlayıcı önlemler alması, şoförlerin de zamanın önemi konusunda eğitilmesi gerektiği açık değil mi?