“Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi, olmaya cihanda devlet bir nefes sıhhat gibi.” demiş ya Kanuni Sultan Süleyman, gerçekten çok haklıymış mübarek.  Son bir haftadadır oğlumun rahatsızlığı nedeniyle tıp fakültesinde idim. Şükür, ameliyat ile geçti bizim sıkıntımız, ama öyle hastalar gördüm ki halimize şükretmediğimizi fark ederek, yüzlerce kez tövbe ettim. İnanın bütün dünya sizin olsa ama bir nefes alamıyorsanız sağlıklı bir biçimde, hiçbir önemi yok. Gelin sağlımızın kıymetini onu kaybetmeden bilelim. Ölümü hiç aklımızdan çıkarmadan bir yaşama biçimi geliştirelim. Güzel bir söz okumuştum bir zamanlar “Mezarlıklar kendini vazgeçilmez sananlarla dolu” diye.
Şimdi hani seçim telaşınız var ya. Hikâyeden bir telaş bu. Boşuna bir telaş. Sonuçta biri kazanacak diğerleri kaybedecek falan. Emin olun ahireti kazanmak adına bu kadar endişe yaşamıyoruz biz. Bu kadar plan bu kadar program yapmıyoruz. Sonrası hakkına diyecek çok şey var ama kendimiz gidip görelim bence en iyisi bu.
Tıp çok ilerlemiş…
Tıp çok ilerlemiş gerçekten, ama hala bu çağda bile insan gibi davranamayan doktorlar, hemşireler var. Demek ki asıl mesele tıbbın gelişmesi değil tıbbiyelinin gelişmesi imiş. Hala kafalarına göre takılan bazı görevliler var ki çok trajikomik bir durum bu. Hastalara Allah yardım etsin yani. Eğer birazcık sessiz, efendi bir kişiliğe sahipseniz yandınız. Tıp ilerlemiş ama insanlık ilerlesin. Yoksa insana hayvan gibi davranan doktorun, hemşirenin, görevlini sonu gelmez. Sonra ezilen halk şiddete başvurur. Doktor döver, hemşire tartaklar hatta Allah muhafaza öldürür vs. Bunları doğal karşıladığım için ya da hedef göstereyim diye değil tam tersine herkes üzerine düşeni yapsın diye yazıyorum. Yoksa ben kendi adıma doktorlarımızdan da hemşirelerimizden de çok memnun kaldım.
Yapamadığınız şeyler olmasın…
Ölümün ne zaman kapımızı çalacağı belli değil. O halde bu dünyada yapacağımız bütün iyilikleri yapalım bütün kötülüklerden vazgeçelim. Ne kadar uzun ömürlü de olsak bir gün ölüm denilen gerçekle karşılaşıp her şeyin aslına yalan olduğunu anlayacağız. Leo Buscaglia yıllar evvel okuduğum bir kitabında “ Benim de senin için yapmak istediğim çok vardı Vietnam’dan döndüğünde, dönmedin oysa” diye şiir yazan bir kızdan bahsediyordu. Ben onu okuduğum gün kendime bir söz verdim yapamadığım şeyler olmayacak diye. Hem ben de müthiş bir otokontrol sağladı. Hem de yapamadığım şeyler yok çok şükür. Bize yaratanın sunduğu her günü güzelliklerle ve iyiliklerle dolduralım ki ötede lazım olacak…