Metrolarda, otobüslerde ve diğer toplu taşıma araçlarında kadınların, yerinden kalkarken (onca yaşlı ve hasta erkeğe rağmen) eliyle bir başka kadını kendi yerine oturtmasına kızıyorum. Sanki erkeklere karşı birleşmişler, yer vermeyeceğiz erkeklere diye sözleşmişler kendi aralarında.
Az önce sözünü etiğim araçlarda ve başka yerlerde kadınları taciz ederek, onların erkeklerden nefret etmesine sebep olan erkek müsveddelerine kızıyorum. Kadınlar yine erkekleri sevmesinler ama bunun kabahati böyle adi, böyle bayağı bir sorun olmasın. Bizler insana yakışan onurlu tavrı her yerde sergileyelim. Ha yine birileri bizi sevmeyecekse, birileri bizden nefret keyifleri bilir.
Delil aramaksızın, sırf ortalık bulansın diye ya da sadece gündemde kalabilmek için yazı yazan gazetecilere kızıyorum. Ellerindeki kalemi halktan yana değil de kendi menfaatleri uğruna sallayan sözde gazetecilere kızıyorum. Meslek onur ve haysiyetini ayaklar altına almaya hakkınız yok. Bırakın kalemlerinizi çekilin köşelerinize artık.
Sırf muhalefet olsun diye her şeye itiraz eden insan ve siyasetçilere kızıyorum.  Adalet her şeyi yerli yerine koymaktır. Bizden değil anlayışıyla karşısında olduğu düşüncenin bütün üretimlerini çöpe atan zihniyetin ömrü bu nedenle çöplük başında geçiyor ne yazık ki.
Güçten yana olanlara da kızıyorum. Sırf güçlüler diye haklı olduğunu düşündükleri muktedirlerin ekmeğine ha bire ya sürüp kendi aç ve açıkta gezen zihni bulanık zihniyete de kızıyorum. Güç el değiştirir lakin adalet şaşmaz. Dün güçlü olanlar bugün güçsüzler bugün güçlü olanlar da yarın güçsüz olacaklar.
Üzerindeki elbisenin hakkını veremeyen bu nedenle de yalan yanlış işlerin içinde olan polislere, askerlere, hâkimlere, savcılara kızıyorum. Halkın size olan inancı ve güvenci yıkılmaya görsün. Siz adaleti tesis için varsınız. Lütfen amacınıza uygun bir biçimde davranınız.
İnançlarımızı sömüren din tüccarlarına kızıyorum. Halkı siz anlamazsınız diyerek okumaktan uzaklaştırıp, sonra da kendi anlayışlarını din diye önümüze koyan batıl zihniyet de elbet bir gün bu halkın uyanışı karşısında tarihin çöplüğünde yerini alacaktır.
İşçisini sömüren patrona, patronunu kandıran işçiye kızıyorum. Ülkeni aydınlık bir gelecekle tanışmasını istiyorsak ilk olarak belki de bu iki sınıfın arasındaki hukukun tesis edilmesi lazım. Tabii ki adaletli bir biçimde tesis edilmesi lazım. Yoksa zaten kanunlarımız var çok şükür(!)
Evet, kızdığım bir sürü şey daha var. Ama en çok kendime kızıyorum. Bütün bunların sebebi olarak kendimi görüyor ve hata olduğunu düşündüğüm şeylerin düzelmesi uğruna mücadele etmediğim için kendime kızıyorum. Ve bir gün kendime kızmaktan vazgeçip bir şeyler yapmaya başladığımda eminim geç kalmış olmam.