Eğer bir küçük evladınız varsa mecburen izliyorsunuz onun izlediklerini. Eğer benimkisi gibi zekâ küpü ve bilgi deposu ise çocuğunuz bu sefer ister istemez bilgi yarışmalarını da seyretmek zorunda kalıyorsunuz mecburen. “Kim Milyoner Olmak İster” adıyla yayınlanan yarışma programının, büyük ihtimalle daha önce yayınlanmış bir bölümünü izledik oğlumla beraber.
Muşlu İbrahim’di yarışan kardeşimiz. İbrahim oldukça sempatik, yalansız dolansız ve bence Türk gençliğine unuttuğu bazı değerleri hatırlatan, adam gibi bir adamdı bence. İzlemenizi tavsiye ederim. Yarışmaya katılması garanti olduğu halde önce babasından izin alan bir adam. Yani babası izin vermese katılmayacak bu yarışmaya. Evli barklı ama hâlâ büyüklerine olan saygısını yitirmemiş bir Anadolu evladı. Kazandığı parayı da babasına verecek ve babası nasıl kullanırsa ya da kullanmasına izin verirse veya yönlendirirse ona göre hareket edecek bir samimiyet abidesi. Ve sonra iyi bir para ödülüyle ayrılırken yarışmadan kendisini tebrik eden sunucuya “büyüklerin duasıyla oldu”  diyecek kadar bu dünyadan uzak bir kardeşimiz.
İnanın bu adam cennetlik diye düşündüm onu izlerken. Onun riyasız tavırları, samimi gülüşleri cennete, cennetliklere yakışır diye düşündüm. O dünyanın en büyük servetine sahip bir genç adam. O arkasında büyüklerinin duası olan tertemiz yürekli bir vatan evladı. Evladımıza örnek olmasını diliyorum.
Çocuklarımızın büyüklerle olan saygısızca ve pervasızca ilişkilerini gördükçe ve düşündükçe umudumu yitiriyorum açıkçası gelecek nesillerden. Ama böyle bir iki kişi görünce de içimde çiçekler açıyor baharlar geliyor yüreğime.
Büyükşehirlerde neredeyse tamamen biten saygı, insani ilişkilerde öyle tıkanmalara sebep oluyor ki insanın artık içine yara oluyor gördükleri. Çok şükür ki bizler adetleri, töreleri yaşayarak öğrendik. Bizim çocukluğumuzda bitmemişti saygı, sevgi. Bütün büyüklerimize saygı duyar, hepsinin sözlerini dinlerdik. Elbette bizim büyüklerimiz de büyüklük kavramının içini hakkıyla dolduran insanlardı. Ama önce büyükler yitip gitti, sonra saygı ve sevgi. Şimdi ise tam bir kargaşa var yeni neslin yaşantısında.
Oğlum ilk kez gittiğimiz bir berbere telefonda biriyle konuşurken küfürlü sözler söylediği için “bir daha asla gitmem” diyerek tavrını koydu. Ben de hem takdir ettim hem destekledim oğlumun bu kararını. Çok uzaklarda berberlere gitmek zorunda bile kaldık bu yüzden. Ama sonra bir gün evimize çok yakın bir berberle tanıştık. Baktım ki o da bizler gibi şikâyetçi yeni neslin kullandığı dilden. “Demek” dedim “tek ben değilim böyle düşünen.”
Çocuklarımızı yetiştirirken lütfen daha dikkatli olalım. Onlar bizim geleceğimiz, bunu hiç unutmayalım.