Bugün orta öğretimdeki çocuklarımız için karne günü. Bir zamanlar öğretmenlik yapma şerefine nail olmuş biri olarak birkaç istirhamım olacak velilerden. Çocuklarımız yarış atı olmadıkları halde, onları başarılı olmaları adına yarış atıymış gibi görüp, ev, okul, dershane, kurs gibi sürgit bir hayatın, daha doğrusu bir hapishanenin içinde tutuyoruz. Karnelerinde ki notları ne kadar kötü olursa olsun onlara kızmayalım. Onların bizim evladımız olduğunu unutmayalım. İnşallah bu dönem, gazetelerin üçüncü sayfalarına, karnesinden ötürü intihar eden bir öğrenci haberi düşmez. Ve yine unutmayalım ki karneler onların mutlak değerlendirmesi değildir, olamaz. Olsa bile bu onların bizim çocuklarımız oldukları gerçeğini değiştirmez.
Bir gazeteci olarak ben nasıl ki intihar eden bir öğrenci olmasın diye düşünüyorsam bunu öğretmenlerimizde düşünmeli. Ona göre öğretmeli ve değerlendirmeli. Bazen, müsamahakâr davranmak hayat kurtarabilir. Ben okul hayatımdan biliyorum, bazı öğretmenlerin saçma sapan tavırları yüzünden okulu bırakan arkadaşlarımız olmuştu.
Eğitim beylik bir tabirle, öğrenci, öğretmen, veli üçgeninde değerlendirilecek bir kavramdır. Bu nedenle alınan karneler sadece öğrencinin değil, aynı zamanda öğretmenin ve velinin de karnesidir. Bu nedenle sadece çocuğa yüklenmek yerine ailenin de öğretmenlerin de kendilerini bir sorgulamadan geçirmeleri gerekir.  Yani hem çocuğa yaşının üstünde bir sürü sorumluk yükleyip, hem de karnelerinden dolayı onları yargılamak kesinlikle adaletsizlik olur.
Ve bir de daha büyük bir karne gününün olduğunu da asla unutmayalım. Din gününün sahibinin huzuruna çıktığımızda elimizde karnelerimiz olacak. İşte o gün kitabın deyimiyle eğer karnelerimiz sağ elimizde ise ne mutlu bize yok sol elimizde ise vay halimize. Şimdi asıl karne gününe yatırım yapmak için geldiğimiz bu üç günlük dünyada mesleklerimiz ne olursa olsun eğer asıl çabamız o büyük karne gününe hazırlanmak değilse vay halimize.
Eğitim ve öğretim eğer ahlaki yapımıza bir değer katamıyorsa çok başarılı bir doktor oluyoruz ama bu hırsız olmamıza engel olamıyor. Çok başarılı bir öğretmen olabiliyoruz ama bu bizi vatan haini yapmaktan alıkoymuyor. Demek ki sadece matematikle, fizikle, din dersiyle olmuyor bu işler. Ahlaklı bir doktordur asıl istenen. Vicdanlı bir öğretmendir asıl yetiştirmemiz gereken. Vatanına, milletine sadık ve sevdalı bir nesildir aslında yetiştirmemiz gereken. Yoksa makamını mevkiini kullanıp, türlü desiselerin içinde bulunan müdürlerle, vekillerle, başkanlarla dolu etrafımız. Allah bize hayırlı evlatlar, evlatlarımıza da hayırlı anne baba ve öğretmenler nasip etsin.
Karneleri yüzünden çocuklara kızacağımıza, kendi karnelerimiz için hazırlık yapalım.iyi bir gelecek iyi bir geçmişin eseri olabilir ancak.