Bu başlıktan yaşlılara güvenmediğim anlamı çıkmasın. Bir zamanlar bizler de gençtik. Kendi şartlarımız içerisinde vatanımıza, milletimize, ailemize şehrimize faydalı olmak adına çalıştık. Zaman geçiyor tabi. Bizler yaşlandık ve yeni nesil şimdi dünyayı yönetiyor, yönlendiriyor. Hatta ben artık gençlikten umudu kesenlerin çoğunlukta olduğu bir dönemde yaşanan menfur 15 Temmuz darbe girişiminden sonra bir kez daha anladım ki millet olarak biz zor durumda kalınca her şeyi unutup bütünleşebiliyoruz. Ve belki de ciddi anlamda “Avrupa bizi kıskanıyor “ diye övünebileceğimiz en bariz, en somut olay da bu. Genciyle, yaşlısıyla, iktidarıyla muhalefetiyle, sağcısıyla solcusuyla, dincisiyle dinsiziyle halk o gece omuz omuza birlikte mücadele etti meclisimizi bile bombalayan sefil terör örgütüyle.
Gençlik bir ülkenin geleceğinin şekillenmesindeki en önemli etkendir. Gençlik denilince aklıma üniversite gençliği, lise gençliği, çalışan gençlik, işsiz kalan gençlik ve madde bağımlısı gençlik geliyor. İyisiyle kötüsüyle, başarılısıyla başarısızıyla, bunların hepsi bizim evlatlarımız. Bunlar bu ülkenin yarınlarını aydınlatacak olanlar. Bunlar bu vatanın evlatları.
Onların hata yapmasını istemiyorsak biz yaşlılara da görevler düşüyor. Öncelikle geçmişte yaşadığımız acı olayları, onların yaşamaması için, tecrübelerimizi paylaşmamız gerekir. Onlara inanmamız, güvenmemiz gerekir. Onların geleceği şekillendirebilmesi için elimizden geldiğince onların yolunu açacak şekilde yardım etmemiz gerekir. Üretebilecekleri alanlara yönlenmelerini sağlamamız gerekir. Olası kuşak çatışmalarında onların bizden daha çok bilgi sahibi olabileceklerini göz önünde bulundurarak tolere eden taraf olmamız gerek. Onları spora, sanata yönlendirip, kötü alışkanlıklardan mümkün olduğu kadar uzak tutmamız gerek. Özellikle madde bağımlığı sonu ölümle biten en kötü alışkanlık. Ve gençliğimizin, evlatlarımızın en büyük düşmanı. En çok dikkat etmemiz gereken konu bu. Gün geçmiyor ki gazetelerin üçüncü sayfalarında, madde bağımlısı bir gencimizin öldüğünü okumayalım. Valilikler, belediyeler, kaymakamlıklar, emniyet, jandarma, müftülük, sivil toplum kuruluşları, dernekler kısacası toplumun bütün dinamikleri gençlerden birinci dereceden sorumludur. Ya evlatlarımıza biz sahip çıkarız ya da kıyıda köşede onları bekleyen yüzlerce tehlikenin kucağına atmış oluruz kendi ellerimizle.
İşin uzmanı psikologlar, sosyologlar, eğitimciler, yazarlar, çizerler, spor adamları, sanatçılar velhasıl kim varsa konuyla ilgili bilgisi olan bunu her fırsatta, her zeminde gençler adına kullanmalı. Hatta mümkünse devletin yasalarla belirlenmiş aktif bir politikası olmalı konuyla ilgili. Seminerler veren akademisyenler olduğu kadar, köprü altı çocukları ile birebir ilgilenen uzmanlarda sahada olmalı. Onların hayatlarına yapacağımız küçücük bire dokunuş bile bazen onların kurtulmasına vesile olabilir. Dediğim gibi ben gençlerimize güveniyorum. Onlara yaşama hakkı, söz hakkı, üretebilme hakkı, bizden farklı düşünebilme hakkı tanımamız gerektiğini de biliyorum. Onlar bizden farklılar ama gelecek te onların…