Küçüklüğümde ve ilk gençliğimde futbol oynamış biri olarak bu gün futbolun sadece futbol olmadığını üzülerek görüyorum. On bir yaşında ve beş altı ameliyat geçirmiş, futbol hastası, dünyalar tatlısı bir oğlum var. Hatta o kadar ki kendi takımını kurdu ve o takım şu anda amatörde maçlara çıkıyor. Ama onsuz çıkıyor tabii. İkinci kalp ameliyatından sonra doktorları ona futbolu en az bir seneliğine yasakladı. Hoş o futbolu daha önce gördüğü haksızlıklara dayanamadığı için bıraktı ama ne gariptir ki futbol sevgisi bitmedi.
Onunla bir maça gidememenin üzüntüsünü yaşıyorum. Çünkü maçlarda seyirciler küfür ediyorlar ve bundan hiç hoşlanmıyoruz biz. Hatta kavgalar çıkıyor boşu boşuna. Taraftarlar adeta savaşa gider gibi hazırlanıp, bıçaklar, sopalar, taşlar ve bilumum kavga aletleriyle maça gidiyorlar. Oysa futbol spor branşı. Yıllarca karate ile uğraştım hiçbir zaman kavgaya denk gelmedim.  Oysa Karate dövüş sporları branşı içerisinde değerlendiriliyor.
Milyonlarca insanı cezbeden bir spor dalı olarak, milyonlarca liranın döndüğü bir sektör aslında futbol. Bir takım azınlık (futbolcular, antrenörler, bahisçiler vs.) para kazansa da seyirci sadece haftada doksan dakikalığına bütün öfkesini maçlarda kusuyor. Ama aslında bir spor olduğu unutuluyor.
Neyse, gelelim Yenişehir takımlarına. Başarılı ekipler var Yenişehir’de. Ama başarı sadece sahadaki başarı ile tanımlanmıyor ki futbolda. Pazar günü Kafkasspor ile yaptıkları maçta hocaların, seyircilerin can güvenliği endişesi taşıması futbolun geldiği noktayı gözler önüne seriyor. İki komşu ilçenin takımı. Halkı birbirine çok yakın olan iki güzel ilçe. Yenişehirliler İnegöl’den, İnegöllüler Yenişehir’den faydalanıyor birçok konuda. Ama aşkın gözü kördür derler. Futbol sevgisi bazen insanların gözünü öyle bir kör ediyor ki taraftarlar her şeyi unutup birbirlerine düşmanmış gibi saldırabiliyorlar.
Altı üstü bir futbol maçı. Dünya kupası bile olsa birinin kalbini kırmaya değer mi? Ama sadece kalpler kırılmıyor ki, kafalar, kollar, bacaklar kırılıyor ve adına spor diyorlar. Ee hani spor barış ve kardeşlikti.  Bir de merak ediyorum nereye kadar sürecek bu husumet? Her iki ilçenin taraftarına ve sporcularından ricam futbolun bir spor olduğunu ve asıl amacının barış ve kardeşlik olduğunu unutmasınlar. Çünkü sadece toplum gözünde değil Allah indinde de sorumlu olurlar. Dünyada birçok insan zulme uğrarken enerjilerini zulme dur demek için harcamak yerine, birbirlerini yemek için kullanan insanlara Allah hidayet eder mi?
Bence bundan sonra ki maçlarda birbirlerine ikramda bulunmalı her iki takımın taraftarı. Çünkü Allah diyor ki “Sizler kardeşsiniz.” Kardeş olduğunuzu unutmayın lütfen.