İnegöl’de doğdum ben. Ve çocukluğumun bir bölümü de İnegöl’de geçti. İnegöl halkının en sevdiğim taraflarından biri de Allah’ın sevgili kullarına kucak açmasıdır. Bunlar çoğu kez karşımıza meczup, deli gibi isimlerle çıkarlar. İşte bunlardan biride Hasan Aga idi. biz çocukken bütün mahallenin çocukları onun peşine takılır ve Hasan Aga dum dum sakalına kondum diyerek onu kızdırırdık. Çocukluk işte Allah affetsin. (Bir ara nasip olursa onların hayatlarını konu alan bir kitap yazacağım)
Şimdi referandum deyince aklıma önce bu geliyor. Birde okul öğrencisi öğrendiğim bir tekerleme vardı.  Hepiniz illa ki biliyorsunuz.
Portakalı soydum/ Başucuma koydum/Ben bir yalan uydurdum/Duma duma dum.
Şimdi ben yeni bir tekerleme söylüyorum. Duma duma dum, geldi referandum.
**
Aslında amacım, şu gergin ortamı biraz olsun yumuşatmak ve evet ya da hayır diyeceklerin birbirine husumet içinde bulunmamaları için elimden geleni yapmak. Çünkü daha önce de dediğim gibi oylama bitince akrabalık bağlarımız, komşuluk hukukumuz devam edecek.
**
Bakkal mı? AVM mi?
Yine çoktan beridir yazmak istediğim ama ancak fırsat bulabildiğim bir konu bakkal ile AVM mukayesesi. Dün akşam eve giderken bakkala uğradım. Enteresan bir şekilde bazı lambaları yanmıyordu bakkalın. Enes kardeşimiz bakkalın sahibi. Kardeşi ile vardiya usulü çalışıyorlar. Gelen soruyor giden soruyor o da elektrik faturasının yarısını ödeyebildik ancak diye şaka yapıyordu müşterilerine. Hatlarda arıza varmış. Bir saat kadar orada oturdum. Elektrikler kesik olduğu için terazi çalışmıyor. Bende cep telefonumu arada bir fener gibi kullanarak ona yardımcı olmaya çalışıyordum. Veresiye diye bir tabi vardı eskiler bilir. Ve yine eskiler bilir bakalar konuya komşuya nakit para veren bankalar gibidir hem de faizsiz çalışırlar. Paran yoksa para bile alırsın sadece ürün değil. Şimdi Alış Veriş Merkezleri var ve bunların hiç birini yapmanız mümkün değil. Hiç unutmuyorum üç dört yıl önce Nilüfer Belediye Başkanı Sayın Mustafa Bozbey de aynı konudan şikâyetçi idi. Hoş Nilüfer buna rağmen AVM cenneti. Ama demek ki onunda yapabileceği pek fazla bir şey yok. Çığ gibi geliyorlar ve önüne geleni silip süpürüp gidiyorlar.
Elektrikçi Çetin
Çetin benim çok sevdiğim bir kardeşim. Birbirimize nazımız geçer ve tabi nadiren de olsa bir araya geldiğimizde espriler gırıla gidiyor. En çok elektrik aldığım Yenişehirli kardeşim odur. Hatta öyle ki gazetenin elektrik hatlarını yaparken ben onun yaptığı panoya elimi değince çarpılmıştım ve parmaklarım patlaşmıştı. Onun bana söylediği sözü hiç unutmuyorum. “Hani benden elektrik alamıyordun? Bak ellerin bile parçalanmış diyordu.”Gel de gülme. Adam haklı. Benim çeçen olduğumu bildiği için ben de ona takılıyordum Ruslar mı tuttu seni beni öldürmeleri için diye. Ama bugün Ruslarla geldiğimiz noktaya gelince buna da imkân olmadığını görüyorum. Ama çetini özledim en kısa zamanda bir çayını içmeye ve ona olan elektrik borcumu ödemeye yanına gideceğim.