Özellikle çıkarlarını düşünen insanların çoğaldığı, fedakârlığın azaldığı yerlerde yalan dolan, hile, ahlâksızlık artar ve insanlar ikiyüzlü olurlar. Böyle bir ortamda doğru sözlü olan, sözünü esirgemeyen ve sakınmadan herkesi eleştiren kişiyi kimse sevmez. Herkes onu kınar, yanından ve yöresinden uzaklaştırmaya çalışır. Çünkü bu kişi doğru sözleriyle ahlâksızlık üzerine bina edilmiş menfaat düzenini bozmaya çalışır ve çok kimseyi rahatsız eder. Dolayısıyla çıkarları zedelenen, kusurları yüzüne söylenen, ikiyüzlülükleri yüzlerine çarpılan insanlar tarafından hor görülüp kovulurlar.
     Sözünü esirgemeyen doğruları konuşan cesur kişi; başkasının yalanını hatalarını onların yüzlerine vurursa o kişilerce sevilmez ve sürekli rahatsız edilerek, bulunduğu yerden uzaklaştırılmak istenir.
      İnsan ilişkilerine yalan dolan iyice karıştığı için, toplumsal yaşayış bozuldu. Toplumdaki aksaklıkları dile getirenler, istenmeyen kişiler oldu. Doğru söyleyenlere yüz verilmiyor, herkes yanından uzaklaştırıyor. Bu söz, doğru olduğu halde başkalarının işine gelmeyecek söz söyleyenlerin sevilmediğini anlatsa da, biz doğru bildiklerimizi söylemeliyiz. Doğru söylediğimiz için ilk anda sevimsiz görünsek de, gerçekler ortaya çıkınca değerimiz anlaşılacaktır.
    Burada insanların doğru sözleri kabullenmediğini ve doğru söyleyince insanların nasıl dışlandığını anlatan bir atasözüdür. Misal adam gerçeği söyle ben mi haklıyım yoksa bu mu? Vallah sen haksızsın dediğin zaman hadi git oradan sende onlar gibisin, hain, sana soranda kabahat deyip azarlar ve yanından kovar. Aslında insanların geneli böyledir demek yanlış olur ancak çoğunlukla insanlar kendilerine bir doğru seçtiklerinden bunlar dışındaki tüm doğrulara ve doğru söyleyenlere karşıdırlar...