Yaşadığımız bu dünyanın en şefkatli ve merhametli, güler yüzlü insanı kimdir deseler nasıl cevap verebiliriz sizce? Tabi ki yeryüzünün en güzel meleği annelerimizdir. Henüz yeryüzüne gelmeden ruhen ve bedenen bir et yığını olarak anne karnında yerimizi almaktayız ve önceden yaratılan ruh 120 günlük yani dört aylık olan et yığınına üflenir yâda o et yığınına ruh gidiverir.  Dünya hayatının ilk adımı anne rahmi yani anne karnı dediğimiz bir havuz içerisinde beslenmeye başlar bebek ve o havuz bizim yaşam alanımız olur düşünün bir havuzun içerisinde nefes almadan ne kadar yaşayabiliriz? İşte âlemlerin rabbi yüce Allah'ımız anne karnındaki tam 9 aylık süreyi yaklaşık 270 günlük bir zamanda havuz içerisinde yaşatmaktadır. Mucize sensin, kalbine yolculuk et ve kendi oluşunu bir incele bir damla su, bir havuz dolu suyun içerisinde 270 gün yani 9 ay nasıl beslendin, nasıl nefes aldın bir düşün sonra yaradanına dön. Anne karnında ki yaşama süreci sona doğru yaklaşırken veda vakti geldiğini anlayan Âdemoğlu üzülmeye, ağlamaya başlarmış. Bu süreci gören o havuzda Âdemoğlunu besleyen melekler sormuş "Ey Âdemoğlu neden ağlarsın niye bu acı telaşın" diye sormuşlar. Hıçkırıklar içinde ağlayan Âdemoğlu şu cevabı vermiş "Ey Allah'ın melekleri üzüntüm sizden ayrı düşmek o yüzden ağlıyorum ve çok üzülüyorum." diye cevap vermiş. Âdemoğluna melekler "üzülme yeryüzünde seni bizden daha iyi bakacak yeryüzünün en şefkatli, merhametli, güler yüzlü meleği karşılayacak. Bizden daha iyi bakacak çünkü Allah'ın emri buraya kadar." derler ve Âdemoğlu dünyaya geldiğinde yine çoğunlukla ağlayarak doğduğu görülür. Yeryüzünün meleği o ağlamaya başlayan bebeğin ağlayan gözyaşlarını siler, dünyaya gelen Âdemoğluna sıcak kucağını açar, aldığı nefesten haberdar olmaya çalışır. Yenidünyaya gelen Âdemoğlu bu ilgiden gayet memnun bir şekilde büyümeye devam eder.  Evet, yeryüzünün meleği anneler, annelerimiz. Çünkü Hz. Muhammed Mustafa (s.a.v) efendimiz bir hadisinde şöyle buyurdu "Cennet annelerin ayağının altındadır." hal böyleyken günümüzün gençleri günümüzün büyükleri, küçükleri annelerimize karşı onların bize beslediği duygular eşliğinde karşılık vermeliyiz. Çünkü dünyanın en kutsal varlıklarıdır anneler. En duygusal, en merhametli, en çok değeri bilinen ve haklarının ödenmesi imkânsız olan meleklerimizdir. Gözlerimizi açtığımız ilk günde başlar onlara bağlılığımız. Daha hiçbir şeyin farkında değilken onların kucağında ağlamamız kesilir ve her ağlamamızda bilir ne derdimiz olduğunu. Bizim ağlamamız başkalarına kötü gelebilir ama onlara değildir; onlar bıkmadan usanmadan yetişir her anımıza. En güzel elbiseleri giyindirir, en güzel yiyecekleri yedirir bizlere. Hep sevgiyle büyütür bizleri. Bizlerde mutluluk duyarız bunlarda ve hep hediye vermek isteriz onlara. Hatta bizim onlara ilk hediyemiz konuşmaya başladığımız gündür ve ilk öğrendiğimiz kelimenin "anne" olmasıdır. O an onun en mutlu anlarından biridir. Annelerin değerini daima bilen nesiller dileğimle...