Derin bir uykuya dalmış o muhteşem, görkemli, azimli, coşkulu Anadolu.
Şimdi uykudan uyan yetiştirdiğin evlatlarına bir bak kızlarına oğullarına nesline bir bak.  O senin bağrından koptukları gibi neşeleri huzurları mutlulukları var mı bu neden diye bir sor onlara. Ses ver Ey Anadolu yetiştirdiğin Koçyiğitlerini annelerini Kadim insanlarını bir bak bir seslen onlara. Senin yetiştirdiğin o neslin torunu bu günlerde ne haldeler ekmek yemesini yapmasını mı öğrenmişler.  Biz anayoluyuz Anadolu evladıyız diyenler hala gururla gezerler mi?  Ufak da olsa o yiğitlikten o muhteşem eserden ufak bir eseri vardır ondan dolayı diyebilir diye düşünüyoruz. Lakin büyükşehirler gitti yuttu yok etti o senin kültürünü suç Tabii şehirlerin değil Anadolu'dan kopup masum niyetleri mazlum niyetlerini o birikimlerini unutup yeniden bir düzene geçen Neslin suçudur. Bir sabah kahvaltısını evinde yapmayan akşam hazır yemek yemeye başlayan senin yetiştirdiğin o evlatlarının sonu bu. Toprağa tohum atmasını unuttular Domates nasıl yetiştirilir unuttular bilmezler buğday ne zaman ekilir şimdi hayat pahalı deyip meydanda halay çekenler. Uyan ey Anadolu uyan da bir şeyler söyle bir söz söyle bu insanlara bu nesline bu bağrından kopan Öz evlatlarına. Bir seslen kuzular nasıl meler oğlak nasıl yetişir sofraya ekmeği nasıl geldiğini nasıl yapıldığını bilen var mı bu nesle bir sor Ey Anadolu ekmek nasıl yapılır aş nasıl yapılır Ekmek nasıl paylaşılır diye bir sor Kadim Anadolu. Belki uyandırırsın bu nesli bağrından kopan öz evlatlarını uyandırırsın tekrardan boş yatan tarlalarını ana yurtlarını giderler keşfederler. Belki bir kilo buğday yetiştirirler kendi kışlık yiyeceklerini belki boş yatan tarlalarından onları bekleyen topraklarından yetiştirmeyi yeniden öğrenmeye başlarlar. O yüzden Ses ver Anadolu çağır ana yurtlarına memleketini tekrar yeşermesine tekrar buğdayların yeniden filizlenmesine o neslin yeniden bir dene kaynaşmasını birbirine paylaşmayı öğret, ses ver diyoruz.