Her bacanın dumanı tüter, ateşi yanar, camı açılır, perdeleri çekilir. Fakat o bacanın dört duvarın içinde neler yaşanır, neler çekilir, ne mutluluklar olur, ne acılar yaşanır? Allah'tan başka kimse bilemez. Kadim medeniyetimizin o muhteşem kalesi; aile kalesi, son kaledir. Bu kaleler mutlu da olsa mutsuz da olsa bacalarının dumanını tüttürür, mahallenin her yanından köyün her tarafından bir duman yükselir semalara, bu şehirde, bu köyde aileler, kaleler, nöbetçiler var diye. Bu kültürümüzü bazı efsaneler kucaklayıcı paylaşımcı zorlukların göğüsleyen anneler babalar ve kardeşler vardır. Dumanları tüttürürler. Yüreklerindeki acılarını, sofradaki zeytin ekmeğini paylaşırlar. Kimseye muhtaç olmadan yollarına devam ederler. Son kale ailemizin, dumanları tüttükçe içeride neler olduğunu kimse merak etmez. Sabah camı açılmıştı, kapısı açılmıştı, ateşi yanardı bizim komşumuzun derler karşı camdan görünen budur.  Hal böyleyken bizim özümüz bu ruhumuz bu derdimizle mutluluğumuzla baş başa Kimisini sineye çeker ki misiniz Sema'ya Kimisini de yüreğimize göndeririz işte böyle yaşar gideriz.  Dumanlarımızı ama Dumanlarımızı tüttürürüz. Böyle bir neslin böyle bir insanlığın evlatlarıyız. İşte Ocak taşı bacanın Dumanı ailenin büyüğü aile Meclisi'nin kararı bizim için önemlidir yüreğimizdeki masumiyetimizi şikayetimizi ancak Bizi yaratan bilir. Biz de ona tebliğ ederiz. Kimse bu kaleyi yıkmak için açık kapı bulamaz. Ama ne yazık ki bu günümüzde aile sırlarımızı bacamızın dumanını yüreğimizi merhametini kimse bilemezdi. Şimdi herkes bilir hale geldi. Çünkü hiç kimse zorlukları hiç kimse sabır ile bir yolculuk etmeyi denemez sonucunu beklemez ufak bir meseleler yüzünden bacanın dumanını tüttürmez, ailenin kapısını nöbetini tutmaz, günümüzde o medeniyetimizin devamlılığını geleceğini hiç düşünmez. Medeniyet öyle kolay öyle basit şeyler değildir bizim ecdadımız annemiz babamız zorluklar imkansızlar yüzünden dumanı tüttürdüler, kapıyı açtılar, kapının önündeki yerleri temizlediler, camlarını sildiler. Burada bir aile vardır dediler. Burası bir yuvadır. Burası İslam'ın kalesidir. Ailenin son kalesidir. Din misyonunun hep bayrağını göklerde semalarda gezdirdiler. Öyle kolay öyle basit öyle ucuz mutluluklar yuvalar kaleler oluşmaz zahmetini meşakkatin çekmeden asla büyük kaleler büyük huzurlar gelmez.