Sevgili arkadaşlar dört mevsim dediğimiz,  bazı zaman bir günde, bazı zamanda her gün yaşayacağımız güncel konularla ilgili olabiliyor. Konular bizi bazen strestli, bazen heyecanlı duygularımızla etkileyebilir. Ama öyle anlar vardır ki tıpkı ilk baharın çiçekleri gibi düşünebiliriz. Bütün çiçekleri de çevremizdeki arkadaşlar gibi düşünebiliriz.  Öyle  zamanlarda yanımızda bize yakın, gönül dostu ve bütün baharların ortalaması gibi olan arkadaş, dost, kardeş ve sırdaş tıpkı dört mevsim dört arkadaş gibi her vakit güven veren yoldaşlarımız vardır. Dostumuz kalbimizin ve beynimizin yaşam enerjisidir.  Bu mevzuyu bazı zamanda ailemizle şekillendirebiliriz. Anne, baba, abi, amca, kendimize yakın olan çevremiz dediğimiz en yakınlarımız. 
  Düşünün hiç ağustos ayında mont giyilip gezilir mi? Tabiki saçmalık olur. Bize kafayı yedi derler. Peki kışın şort, tişört giyip gezilir mi? Tabiki hayır. Çünkü üşür hasta olabiliriz. Hal böyleyken kendi dünyamızı kendimiz planladığımız doğru bir tespit olmalıdır. 
  Bir örnekleme daha yapalım arkadaşlar sizinle, yeni doğan bir bebeği düşünün, cennet kokulu, herkes koklar, herkes sever ilgiyle büyümesini takip eder. Onun yaptığı bütün hareketler bizi mutlu ediyor nereye kadar, kendi iradesini kullanmaya başladığı zamana kadar. Ve o irade ailenin dışında yaşadığı dini islamın dışında bir yol çizerse eğer, bütün sevginin bittiğini görürüz. O genç bu durumun hiç farkında olmaz hiç kendisine bir soru sormaz neden böyle oldu bu işler? Çevrem neden uzaklaştı benden? O kendi yanlışlığını yaşamaya başlar kış soğuğu gibi titrek bir hayat. Ve o sevimli çocuk neden sevildiğini fark ettiği zaman aile, çevre tıpki cennet kokulu o sevgisine devam ederler ilk bahar çiçekleri gibi sevgili arkadaşlar.  Biz ailemizle bir olduktan sonra  inandığımız dinimiz islâm ve bize nefesimizi yaşamakta olduğumuz her şeyimizi veren Allahla bir olduktan sonra bütün baharlar ilk bahar gibi gelir geçer. Hayat tercihimizi iyi yapmalıyız insanlık değerlerimizi korumalıyız. Toprağa tohum atarken vaktini bilmeliyiz, vakitsiz atılan tohum bitmezse suç ne toprakta ne de tohumda...